خلاصه ماشینی:
"برانگیخته شدن اکثر پیامبران بزرگ الهی در کوه،نموداری از این تقدس و صعود به عالم بالاست(تصاویر 6 و 7) (به تصویر صفحه مراجعه شود) جلی کوه در هنر ایران باستان بر یک لیوان سفالی مشکوف از شوش(3500 ق.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)در نقوش مهرهای پیش از تاریخ ایران نقش کوه به فراوانی به کار رفته است.
در تعدادی از مهرهای بین النهرین مشاهده میکنیم که چنین بافتی از نمایش کوه به کار(به تصویر صفحه مراجعه شود)گرفته شده و در دورههای تاریخی آنجا به نقش مایهای خاص در نمایش کوه و سایر بلندیهای طبیعی بدلگردیده است(تصاویر 21 تا 24).
تکرار و تداوم این شیوه از نمایش در دورههای تاریخی پیش از اسلام در ایران(به تصویر صفحه مراجعه شود)&%16721HMKG167G% دیده میشود و حتی استمرار آن را در بسیاری از عرصههای هنری دورهی اسلامی و صنایع دستی متأخر نیزمشاهده میکنیم(تصویر 25).
(به تصویر صفحه مراجعه شود)(به تصویر صفحه مراجعه شود)در جام زرینی از مارلیک ردیف نقوش شیر که در زیرپایشان حاشیهای از نقش نیم دایرهها متصل به هم برروی یکدیگر تشکیل گردیده است،قرار دادن این حاشیهمعرف زمین و کوهستان بوده و گرداگرد ظرف را در نزدیککف فراپوشانیده است(تصویر 28).
(به تصویر صفحه مراجعه شود)با توجه به این معنا که کوه،مرکز عالم،محور جهان و روان و بالنده و جاندار و پیوسته در اوج است،مردمانباستان حضور کوه در نزدیکی خود را هم به لحاظ فیزیکی و هم به لحاظ اعتقادی،یک ضرورت و نیاز تلقیمیکردهاند."