خلاصه ماشینی:
"رفتار مزورانهای که ثابتی در مورد مقامات عالیرتبهی سیاسی و نظامیرژیم گذشته یاد میکند حقایق چندی را اشکار میسازد؛اولا به جزمعدودی صاحب منصبان(اسامی 48 تن آنها در صفحات 571 تا 573کتاب به نقل از ثابتی آمده که البته در مورد درستی و درستکار بودنبعضی از آنان حرف و حدیث کم نیست)2،بقیه حتی اعتقاد قلبی بهشاه و رژیم شاهنشاهی نداشتند و بیشتر به دنبال تأمین منافع شخصیبودند تا فداکاری برای کشور.
در اواخر اسفند 1352 هوشنگ نهاوندی رئیس وقت دانشگاه تهرانطرح تشکیل کنگرهی اندیشمندان(ثابتی به جای ذکر نام این کنگره،از آن با عنوان کمیسیون یاد کرده)را برای بررسی راههای مقابله باتبلیغات ضد رژیم و ایجاد فضای آزادی بیشتر به فرح پهلوی ارائهکرد و شاه هم با تشکیل آن موافقت کرد.
اتفاقا جالب است در مصاحبهای تلویزیونی کهیکی از شبکههای فارسیزبان آمریکا(شبکهی VOA )در بهمن 1390پخش کرد،خوب به یاد دارم ثابتی هوشمندانه در مورد پانوشتهاصریحا اعلام کرد با مندرجات بسیاری از آنها مخالف است و به اینترتیب مسؤولیت آن را متوجهی تنظیمکنندهی کتاب دانست،زیرا بهدرستی دریافته بود بسیاری از مدعیات درج شده در پانوشتها غیرمستند و بدون ارجاع است و معلوم نیست چه کسی آنها را گفته وتنظیمکننده بر چه اساس و از چه منابعی استفاده کرده است.
ثابتی در مقدمه و نیز صفحات پایانی کتاب اشاره کرده که خاطرات خود را بلافاصلهپس از خروج از ایران با حجم نزدیک به 2000 صفحه نوشته و یادآوری شده اینیادداشتها دو بخش اساسی دارد:بخش نخست شامل اقدامات بر ضد گروههایمخالف کمونیستی-تروریستی و افراطیون اسلامی و بخش دیگر مبارزه بر ضد فساد وبیعدالتی..."