چکیده:
قاچاق انسان به عنوان یکی از جدی ترین مسایل موجود، از آن جهت اهمیت خاصی پیدا کرده
که امری پیچیده و چند بعدی است و چالش های متعددی را فراروی جامعه، اقشار آسیب پذیر
و قربانیان از جمله زنان قرار داده است. فرد قاچاق شده پس از رسیدن به کشورهای مقصد
نیز برای بهره برداری سوء و استثمار همچنان تحت کنترل قاچاقچیان و عوامل آنها باقی م یماند.
با توجه به نتایج کسب شده از این جستار قاچاق زنان از یک سو کم خطر و از سوی دیگر پر درآمد
است. و از انسان بارها م یتوان استفاده کرد. از آ نجا که بیشتر کشورهای جهان با این مسئله درگیر
هستند، به منظور مبارزه با این مشکل که یکی از نمونه های بارز نقض حقوق بشر است، باید ضمن
انجام اقدامات ویژه، تمام امکانات را در این مورد به کار گرفت. این مقاله، به دنبال پاسخی برای این
سوال است که چگونه قاچاقچیان قربانیان خود را جذب، انتخاب، منتقل و کنترل م یکنند. با چه
شگردی برای مخفی نگهداشتن قربانیان از چشم پلیس استفاده می کنند. علت رواج این پدیده
چیست و چه موانع و مشکلاتی در راه مبارزه با قاچاق انسان و زنان وجود دارد.
Human trafficking is one of major problems of the present world.
Human trafficking is now carried out by organized crime mobs.
These crime mobs have their members within the departure,
destination, and mediatory countries on their ways of international
human trafficking.
As an organized crime , human trafficking affects all countries and
almost no nation can claim, to be immune of its negative effects. It
is especially true for countries which suffer from social, economic,
or political instabilities.
In order to fight human trafficking, it is important to get familiar
with legal processes, regulations, and laws of the countries that are
on the route of a human trafficking venture.
This paper is an introduction to the processes, organizations, steps
, modus operandi, and problems of human trafficking amongst
human trafficking mobs.
خلاصه ماشینی:
"تعریف قاچاق انسان1: تاکنون تعاریف متعددی در زمینه قاچاق انسان ارائه شده است که در این مقاله به برخی ازآن اشاره خواهیم کرد:قانون حمایت از قربانیان قاچاق در آمریکا مصوب سال 2000 دو بخشرا برای این جرم در نظر میگیرد: الف-قاچاق جنسی که در آن عمل جنسی به صورت تجاری با توسل به زور و فریب یا تهدیدانجام میشود یا شخصی که این عمل را انجام میدهد کمتر از 18 سال سن دارد.
این پروتکل که در 14 دسامبر سال 2000 توسط 80 کشور در پالرمو امضاء شده،اولینقرارداد در مورد مبارزه علیه قاچاق انسان در سطح بین المللی از سال 1949 تاکنون بوده و شاملمجموعه کاملی از پیشنهادهای مربوط به حمایت از قربانیان،پیشگیری و همکاریهای متقابلاست و برای اولین بار تعریف مشخصی از قاچاق در سطح جهانی ارائه داده است.
برای رفع این پدیده زشت و غیرانسانی،تدابیری اندیشیده شده که از جمله این تدابیر میتوان به موارد زیر اشاره کرد: *کمکرسانی به موقع به قربانیان این پدیده تلخ *سرمایهگذاری روی سازمانها و نهادهای دولتی و خصوصی برای ایجاد طرحهای جامعتر *تحقیق و تعقیب قانونی و کیفری به موقع قاچاقچیان *اثربخشی بر جوامع و کشورهای متعدد خارجی از طریق دیپلماسی و تحریمهای گوناگون *تشویق و ترغیب جامعه جهانی به گرایش به پروتکل سازمان ملل در مورد قاچاق انسان از آنجا که در شرایط فعلی برخی کشورها مبدأ،مقصد و ترانزیت قاچاق انسان به حسابمیآیند موضوع ماهیتی چندبعدی یافته که برای دولتها از اهمیت خاصی برخوردار است."