خلاصه ماشینی:
اگرچه در دوران جنگ فرصت چندانی برای خلق آثار فاخر نیست،امّا مثل همۀجنگ‌های دنیا پس از اتمام جنگ ناگفته‌های ادیبان و شاعران و هنرمندان از دفاع مقدّس به قدری ارزشمند،عمیق و انسانی است که منکران وجود«ژانر»یا نوع ادبی جدید،موسوم به آثار دفاع مقدّس را باید منکران خورشید دانست.
هم بیتجربگی در سرودن شعر و خلق اثر ادبی در ساحت حماسه از نوع دفاع مقدّس،و هم فضای سنگینی که در اثر جنگ واقعا ناخواسته و تحمیلی بر کشورو ساحت فرهنگی ادبی کشور حاکم بود،زمینۀ حیرت‌افزایی را فراهم‌می‌آورد.
در جنگ هم شعر مثل گذشتۀ تاریخی خود،صدایبرتر ادبیات دفاع مقدّس بود.
اگر در گذشته و سیر تطوّر قالب رباعی در برخی از دوره‌ها ومناسبت‌ها،به تعدادی معدود از رباعیات حماسی-عرفانی برمی‌خوریم،در ادبیات دفاع مقدّس رباعی رنگی کاملا حماسیف از نوع دفاع مقدّس،به خودگرفت.
در حافظه داریم که در دوران جنگ‌های ایران و روس،قصایدی در دفاع از ایران سروده شد،که رنگ حماسی داشت؛امّا زبان و شکل بیان و عناصرواژگان شعری قصیدۀ دوران دفاع مقدّس،با آن دوره‌ها کاملا متفاوت است.
(
, 
, 
)
