خلاصه ماشینی:
"در سراسر فرهنگ ایرانی-اسلامی ما،دانش در کنار دین،رهاننده و رستگار سازندۀ آدمی شمرده شده است؛چنانکه فردوسی میگوید: تو را دانش و دین رهاند درست#در رستگاری ببایدت جست در فرهنگ ریشهدار و غنی ما،بر خلاف اندیشۀ یهودی که دانش و معرفت نیک و بد را درختی ممنوعه برای آدمی و مایۀ رانده شدن وی از بهشت میداند،موجب نیکبختی این جهانی و رستگاری آن جهانی است.
اردشیر بابکان در پندنامۀ خود میگوید: دگر آن که دانش مگیرید خوار#اگر زیر دست است و گر شهریار زمانی میاسای ز آموختن#اگر جان همی خواهی افروختن چو فرزند باشد،به فرهنگ دار#زمانه ز بازی بر او تنگ دار بیتردید،دستیابی به دانش،فرهنگ،حکمت و خرد راستین که مورد تأکید دائمی دین مبین اسلام و فرهنگ پربار ایرانی است،بدون ایجاد زمینهها و بسترهای لازم امکانپذیر نیست."