چکیده:
هدف از این پژوهش، تبیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی در تعدیل نمرات اختلالات شخصیت افراد وابسته به مواد می باشد. این تحقیق بر روی افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون در مراکز دولتی شهرستان شیراز انجام گرفت. گروه نمونه شامل 30 نفر از افراد تحت درمان بوده که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مصاحبه بالینی بر اساس DSM، پرسشنامه کوتاه طرحواره های ناسازگار یانگ، پرسشنامه چند محوری میلون II، پرسشنامه پیشرفت درمانMAP بوده و روش های آماری استفاده شده در این تحقیق، روشهای توصیفی و غیر پارامتریک مان ویتنی U می باشد. در پایان دوره درمان، اختلاف نمرات قبل و بعد از درمان در محورهای اختلالات شخصیت دسته B، پیشرفت درمان نگهدارنده با متادونMMT)) و طرحواره های ناسازگار اولیه درگروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری را نشان داد. در نتیجه طرحواره درمانی گروهی می تواند بعنوان یک رویکرد درمانی مناسب در بهبود علائم اختلال شخصیت، تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه و پیشرفت درمان افراد وابسته به مواد در نظر گرفته شود.
The purpose of this research was to determine the efficacy of Group Schema Therapy Approach for B category personality disorders score adjustment in substance dependent individuals. The present study was performed on individuals under maintenance treatment with methadone in Shiraz public centers. Sample group included 30 persons who were under treatment. Instruments used included: clinical interview based on DSM IV, Young schema Questionnaire-short form, Mellon's clinical multi axial inventory II, and Treatment progression inventory Maudsley Addiction Profile (MAP). the results of this study showed significant differences in B categories personality disorders scores, early maladaptive Schema scores and improvement of methadone therapy between Experimental and control groups. In sum the results of the study revealed that Group Schema therapy can be considered as an appropriate therapy method in improving personality disorder signs, adjusting early maladaptive Schema and improving treatment in substance dependent individuals.
خلاصه ماشینی:
"هدف از این مطالعه، تبیین اثر بخشی رویکرد طرحواره درمانی به شیوه گروهی بر کاهش نمرات اختلالات شخصیت دسته Bبه دست آمده از تست 2 میلیون، بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه بدست آمده از پرسشنامه کوتاه طرحواره یانگ، کاهش تستهای مثبت مواد اعتیادآور و پیشرفت در درمان MMT براساس پرسشنامه MAP در گروه آزمون می باشد.
این مطالعه اثر بخشی درمان گروهی مبتنی بر طرحواره را در بهبودی و اصلاح عملکرد کلی بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی را حمایت میکند (فارل و همکاران ، 2008) 1 روش تحقیق پژوهش حاضر، مطالعه ای شبه آزمایشی(نیمه تجربی) بر اساس طرح گروه کنترل است که از بین مراکز MMT دولتی سطح شهر یکی به صورت تصادفی انتخاب گردید.
نتایج آزمون من ویتنی u جهت مقایسه میانگین گروه کنترل و آزمایش در مقیاس پیشرفت درمانMMT شاخص آماری شاخص های پیشرفت درمان میانگین دامنه Z P سو مصرف مواد 48/ 7 12/3- 002/ رفتار پرخطر 04/ 3 14/2- 03/ سلامت جسمی 48/ 22 89/3- 000/ سلامت روانی 72/1 35 06/4- 000/ عملکرد فردی(تعارض) 96/ 20 12/4- 000/ عملکرد اجتماعی ( جرم و جنایت) 20/ 5 22/1- NS با بررسی جدول شماره دو و بر اساس فراوانی طرحواره ها مشاهده می کنیم که طی دوره درمان بیشتر طرحواره ها تحت تاثیر طرحواره درمانی گروهی قرار گرفته اند."