چکیده:
مقدمه: مطالعات اندکی در رابطه با جنبههای مختلف روانپزشکی تالاسمی ماژور و نیازهای مشاورهای روانپزشکی و اجتماعی بیماران مذکور در دسترس است. هدف مطالعه حاضر، تعیین وضعیت جنبههای مختلف کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور بالای 15 سال در استان مازندران در سال 1386 بر اساس سن، جنس، وضعیت تحصیلی و شدت علایم بالینی بیماری است. روش : این پژوهش، مطالعهای توصیفی- مقطعی است. در این پژوهش از چهار ابزار سنجش جهت جمعآوری اطـلاعات شـامل پرسشنـامه خودسـاخته جمعیتشناختی، پرسشنامه ارزیابی سلامت عمومی با ساختار کوتاه ( SF-36 )، پرسشنامه تجدیدنظرشده فهـرست علایـم 90 سئوالی ( SCL-90-R ) و پرسشنامه بیست سئوالی ارزیابی رضایت از زندگی ( LSI ) استفاده شد. یافتهها : 687 (08/41%) بیمار تالاسمی ماژور از مجموع دعوتشدگان به مطالعه، پرسشنامههای تحقیقاتی مربوطه را بهطور کامل تکمیل نمودند. بر اساس پرسشنامه ( SF-36 )، 329 نفر (9/47%) برای میزان فعالیتهای جسمی دارای شاخص عالی بودند. بر اساس پرسشنامه ( SCL-90-R )، 446 نفر (9/64%) دارای شاخص کلی بیماری بیشتر از 7/0 و در نتیجه فاقد سلامت روانی بوده و 141 نفر (5/20%) از افراد دارای شاخص کلی بیماری بین 4/0 تا 7/0 و در نتیجه مشکوک به بیماری روانی بودند. در نهایت، 100 نفر (6/14%) دارای شاخص کلی بیماری کمتر از 4/0 بوده و در نتیجه سالم در نظر گرفته شدند. بیماران مذکور دارای میانگین نمرات 95/5 ± 5/20 با محدوده نمرات 2 تا 37 بر اساس پرسشنامه ( LSI ) بودند. نتیجهگیری : بیماران مبتلا به تالاسمی در معرض ابتلا به انواع مختلف اختلالات روانپزشکی بوده و در نتیجه نیازمند مشاوران روانپزشکی مجرب هستند.
خلاصه ماشینی:
"بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژوردر حاشیه جنوبی دریای خزر fo stneitap rojam aimessalaht ateB nainarI ni efil fo ytilauQ aeS naipsaC eht fo esiwtsaoc nrehtuos تاریخ دریافت:87/3/25 حسن خانی*،محمد رضا مجدی1،اسفندیار آزاد مرزآبادی2،علی منتظری3،آمنه قربانی3،میثم رمضانی4 چکیده {IBمقدمه:مطالعات اندکی در رابطه با جنبههای مختلف روانپزشکی تالاسمیماژور و نیازهای مشاورهای روانپزشکی و اجتماعی بیماران مذکور در دسترساست.
براساس نتایج به دست آمده در این مطالعه،در صورت استفاده ازروشهای محاسباتی مطالعه میرزایی[18]،446 نفر(64/9%)ازافراد شرکتکننده دارای شاخص کلی بیماری بیشتر از 0/7 و درنتیجه بیمار روانی اجتماعی،141 نفر(20/5%)دارای شاخص بین0/4 تا 0/7 و در نتیجه مشکوک به بیماری روانی احتمالی و در نهایت 100 نفر(14/6%)دارای شاخص کمتر از 0/4 و در نتیجهسالم احتمالی بودند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)غفاری و همکاران نیز در همین راستا با انجام مطالعهای با هدفبررسی همراهی تالاسمی با افسردگی در شهرستان ساری درمبتلایان به تالاسمی 9 تا 16 ساله بیان میکند که میزان افسردگیدر بیماران مبتلا به تالاسمی(14%)بهطور معنیدار بیشتر از گروهشاهد(5/5%)است%با این وجود میانگین نمرههای افسردگی دردخترهای گروه شاهد نسبت به دخترهای مبتلا به تالاسمی،بیشترگزارش شده است[7].
متاسفانه یکی از محدودیتهای بزرگ این مطالعهعدم مشارکت جدی بیماران مذکور بوده است،به طوری که از میان1672 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور که دارای سن بالای 15 سالبوده و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند،فقط 687(41/08%) بیمار پرسشنامههای تحقیقاتی مربوطه را بهطور کامل تکمیلنمودند و ما بقی از مطالعه خارج شدند که این عدم مشارکت میتواندناشی از مشکلات عدیده روحی و روانی بیماران در مراکز وبخشهای ویژه تالاسمی در هنگام دریافت داروها باشد.
seilimaf rieht dna aimessalaht-ateb htiw nerdlihc ."