چکیده:
هدف از این پژوهش تبین شاخص های روان سنجی مقیاس هوش سازمانی آلبرشت (2003) می باشد که در یک بررسی مقطعی، 335 نفر از کارکنان (280 مرد و 55 زن ) مراکز هفده گانه ی مخابراتی شهر شیراز به روش نمونه گیری طبقه ای- تصادفی انتخاب شدند و به وسیله ی مقیاس هوش سازمانی (آلبرشت،2003) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل عوامل به شیوه ی مولفه های اصلی، 36 گویه مقیاس هوش سازمانی را در هفت مولفه چشم انداز استراتژیک، سرنوشت مشترک، میل به تغییر، روحیه، اتحاد و توافق، کاربرد دانش و فشار عملکرد مورد تایید قرار داد. نتایج بررسی ضریب آلفای کرونباخ حاکی از همسانی درونی مناسب این مقیاس می باشد. به طور کلی نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مقیاس هوش سازمانی آلبرشت ابزاری مناسب جهت اقدام های پژوهشی است و مدیران، روان شناسان صنعتی و سازمانی و کارشناسان و برنامه ریزان سازمان ها می توانند با استفاده از این مقیاس در راستای شناسایی عوامل و ارتقای هوش سازمانی و دست یابی به رسالت و هدف های تعیین شده ی سازمان خود گام بردارند.
The purpose of the study was to check the psychometric properties
of the organizational intelligence scale (OIS). Method: The sample
consisted of 335 personnel of the Tele communications Company of
Shiraz. Results: Principle component factor analysis was run to clarify
the construct of the OIS. The results of factor analysis revealed that there
is a seventh factor structure for OIS. Alpha coefficients reliability
showed a good internal consistency and reliability for subscales of the
OIS. Also the correlation coefficient between total score and the
subscales of the OIS present an acceptable convergent validity for the
subscales of the OIS. Conclusion: In sum, the results of this study
showed good psychometric properties for the Persian version of the OIS.