چکیده:
برای پی بردن به اصالت و حقیقت هر چیز، باید به زمان و علل بروز و ظهور آن توجه نمود؛ چنانکه در شناخت حقیقت و منشأ پیدایش تشیع باید چنین رویکردی داشت. اگر به تاریخ پیدایش تشیع به دقت بنگریم و آن را مورد ارزیابی قرار دهیم، خواهیم یافت که تشیع برخلاف سایر فرق اسلامی که پس از رحلت پیامبر( پدید آمدند، به عصر پیامبر( بازمیگردد و مستند این گفته، آیات و روایاتی است که دربارۀ حضرت علی( و پیروان آن حضرت آمده است.در این نوشتار برآنیم تاریخ ظهور تشیع و مراحل رشد و نمو آن تا تشکیل حکومت شیعی در ایران را مورد بررسی قرار دهیم.مجمع روحانیون مبارز یکی دیگر از تشکلهایی است که همه اعضای آن روحانی هستند. این تشکل پس از اختلاف نظر برخی از اعضای جامعه روحانیت مبارز بر سر «مسائل اقتصادی»، «مشارکت مردم»، « واگذاری کارها به بخش خصوصی» و ... به رهبری مهدی کروبی در فروردین ماه 1367 تشکیل شد. مقاله «مجمع روحانیون مبارز» به منظور معرفی آن نگاشته شده است. پس از ذکر مقدمه و تاریخچه شکل گیری مجمع روحانیون مبارز، اعضای هیئت مؤسس و شورای مرکزی آن معرفی میشود، سپس موضع امام خمینی(ره) نسبت به انشعاب، دیدگاه ها، مواضع سیاسی (از زمان تشکیل تاکنون)، منفصلین و ... تبیین میگردد.
خلاصه ماشینی:
"آنان که به توصیۀ پیامبر وفادار ماندند و دستاورد سقیفه را که انتخاب ابوبکر بود قبول نداشتند، بر محور اعتقاد به امامت علی( و شایستگی او برای خلافت گرد آمدند و محل تجمع آنان، خانة حضرت فاطمه بود و از بیعت با خلیفه سرباز میزدند که نام کسانی چون: عباس بن عبدالمطلب، فضل بن عباس، زبیر، خالد بن سعید، مقداد، سلمان، ابوذر، ابن مسعود، عماریاسر، ابی بن کعب در آن میان به چشم میخورد 3 همین مسئله از عوامل تهاجم به خانۀ فاطمه( به عنوان مرکز تجمع مخالفان ابوبکر بود و شیعهشناسی و پاسخ به شبهات، ح1، ص 60.
آن حضرت تأکید داشت که حاکمیت، حق کسانی است که دین خدا حقانیت آنان را بیان کرده است؛ ولی چون از این امر - که مسلمانان را بر گرد محور اهل بیت( جمع کند- ناامید شد، موضع صریح و آشکار خود را در برابر جریان سقیفه بنیساعده در پیش گرفت.
2 گروهی از صحابه پیامبر( نیز به مناسبتهای مختلف در دوران خلفای سه گانه از حق علی( دفاع میکردند که مهمترین شیعیان نخست (سلمان، ابوذر، مقداد و عمار) بودند که به تبلیغ مذهب تشیع میپرداختند که به اختصار به واکنش آنها نسبت به جریان سقیفه و اظهار تشیع خود اشاره میشود.
معاویه با فرستادن کسانی چون زیاد بن ابیه به عراق، به سرکوبی شیعیان روی آورد، او دستها و پاهای بسیاری را برید، در چشمانشان میل فرود کرد و آنان را به شاخههای درختان آویخت و معاویه به عاملان خود دستور داده بود که کسی حق ندارد شهادت شیعیان را بپذیرد و باید نام آنها از دیوان بیت المال حذف شود و هرکس دوست علی( است باید سرکوب و خانهاش ویران گردد."