چکیده:
حزب کارگزاران سازندگی به لحاظ پیشینة فکری اعضا، جزو احزابی محسوب می¬گردد که ذیل جریان اسلامی شکل گرفت، اما با اتخاذ سیاست¬ها و مشی اقتصادی شبه سرمایه¬داری، آرام آرام به سوی نوعی لیبرالیسم اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در غلطید به گونه¬ای که در دهة اخیر با نفی نظامات اسلام در حوزه¬های اقتصاد، سیاست و فرهنگ به التقاط روی آورد و حتی خود را «لیبرال دموکرات» خواند.
خلاصه ماشینی:
"ذیل جوابیه سخنگوی حزب کارگزاران، کیهان به تناقضات و خطاهای بزرگی اشاره میکند که آقای مرعشی برای توجیه آن به روش «آسمان و ریسمان» متوسل شدهاند: وقتی میگویید «اسلام نظام سیاسی ندارد» چگونه میفرمایید که «ما میتوانیم نظام اسلامی داشته باشیم»؟ اگر منظور شما از عنصر اسلام در «نظام اسلامی» مورد اشاره خود، به واقع همان «اسلام» است، که در این صورت ادعای قبلی خود مبنی بر اینکه «اسلام نظام سیاسی ندارد» را نقض کردهاید و اما اگر مقصودتان از «اسلام» در نظام اسلامی چیز دیگری غیر از اسلام باشد که برداشتها از اظهارات خویش را تأیید کردهاید.
» بر اساس این دیدگاه، دیگر نمیتوان از نظام سیاسی اسلام سخن گفت؛ زیرا دین بر نوع خاصی از نظام سیاسی تأکید ندارد و حاکمان مسلمان فقط ارزشهای اسلامی را در زندگی سیاسی مورد توجه قرار میدهند؛ از این¬رو نوع نظام که دموکراسی است، دموکراسی مسلمانان و جامعه اسلامی است نه دموکراسی مبتنی بر اسلام و نظام مردم سالاری دینی که بر ایده پیوند دین و سیاست شکل گرفته باشد.
هر چند نظر کارگزاران در این باره کاملا منطبق با ایده فوق نیست، ولی بیان مطالبی همچون: اعتقاد به نظام مسلمانان به جای نظام اسلامی، اسلام نظام سیاسی و اقتصادی ندارد و «لیبرال دموکرات مسلمان» دانستن خود و اینکه نظام دموکراسی با گرایش لیبرالی در حال حاضر مناسبترین نظام است، اما کامل¬ترین نیست و..."