چکیده:
این پژوهش بمنظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی به شیوه ی گروهی بر انگیزه ی پیشرفت، عزت نفس و شادکامی دانش آموزان پسر پایه ی اول دبیرستان های دولتی شهر جیرفت در سال تحصیلی (87-86) انجام گردید. نمونه ی اولیه ی این پژوهش 120نفر از دانش آموزان بودند که به روش تصادفی خوشه ای از میان تمامی دانش آموزان پسر پایه ی اول دبیرستان شهر جیرفت انتخاب شدند. ابتدا پرسشنامه ی انگیزه ی پیشرفت هرمنس، مقیاس شادکامی آکسفورد و عزت نفس روزنبرگ به عنوان پیش-آزمون اجرا شد سپس جهت بررسی فرضیه های پژوهش، 28 نفر از افرادی را که در آزمون های انگیزه ی پیشرفت هرمنس و شادکامی آکسفورد نمره-های پایینی کسب کرده بودند، انتخاب و به گونه ی تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. در مرحله ی بعد، به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ی 5/1 ساعته، مهارت های مثبت اندیشی آموزش داده شد در حالی که گروه گواه هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. یک هفته پس از پایان جلسه های آموزشی، پرسشنامه ی انگیزه ی پیشرفت هرمنس، شادکامی آکسفورد و عزت نفس روزنبرگ به عنوان پس آزمون روی هر دو گروه اجرا گردید. تحلیل نتایج با استفاده از آزمون T گروههای مستقل روی تفاضل میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی تاثیری معنی دار بر افزایش نمره های انگیزه ی پیشرفت (P 0/280. روی هم رفته، نتایج بدست آمده در این پژوهش سودمندی و تاثیر آموزش مهارت-های مثبت اندیشی در افزایش انگیزه ی پیشرفت و شادکامی دانش آموزان دبیرستانی را تایید می کند.
خلاصه ماشینی:
"جدول1- آمارههای آزمون t برای مقایسهی میانگین نمرههای انگیزهی پیشرفت دانش آموزان در گروه آزمایش و گواه گروه متغیر آزمایش گواه آمارهی t درجهی آزادی (DF) معنی داری P< تعداد میانگین انحراف معیار تعداد میانگین انحراف معیار انگیزهی پیشرفت 14 21/10 26/8 14 1 70/3 81/3 26 001/0 مقایسهی انگیزهی پیشرفت دانش آموزان در گروه آزمایش و گواه بر اساس محاسبات از راه آزمون t بدست آمده و چون p- مقدار (معنی داری) متغیر بالا در گروه آزمایش و گواه برابر با 001/0 و کوچکتر از سطح معنی داری است، لذا در این سطح، فرض رد میشود و در نتیجه میتوان گفت انگیزهی پیشرفت دانش آموزان در گروه آزمایش و گواه تفاوتی معنیدار دارد و مقایسهی میانگینها نشان میدهد که انگیزهی پیشرفت دانش آموزان در گروه آزمایش بهتر از گروه گواه است یا به بیان دیگر، آموزش مهارتهای مثبتاندیشی به شیوهی گروهی بر افزایش انگیزهی پیشرفت دانش آموزان مؤثر است.
جدول3- آمارههای آزمون t برای مقایسهی میانگین نمرههای شادکامی دانش آموزان در گروه آزمایش و گواه گروه متغیر آزمایش گواه آمارهی t درجهی آزادی معنیداری تعداد میانگین انحراف معیار تعداد میانگین انحراف معیار شادکامی 14 93/12 84/10 14 3- 06/9 22/4 26 % مقایسهی شادکامی دانش آموزان در گروه آزمایش و گواه بر اساس محاسبات، از راه آزمون t بدست آمده و چون p- مقدار (معنیداری) متغیر بالا در گروه آزمایش و گواه برابر با 000/0 و کوچکتر از سطح معنیداری است، لذا در این سطح، فرض رد میشود و در نتیجه میتوان گفت شادکامی دانش آموزان در گروه آزمایش و گواه تفاوتی معنیدار دارد و مقایسهی میانگینها نشان میدهد که شادکامی دانش آموزان در گروه آزمایش بهتر از گروه گواه است یا به بیان دیگر، آموزش مهارتهای مثبت اندیشی به شیوهی گروهی بر افزایش شادکامی دانش آموزان مؤثر است."