"که اینکتاب به لاتین ترجمه شده است و مورد توجه واعتماد علماء بزرگ طب در اروپا بود و از آناستفادههای بسیاری نمودهاند بطوریکه تا اواسطقرن چهاردهم میلادی از کتب مهم درسی ودانشگاهی مورد توجه بوده است.
استاد جعفری در کتاب علم از دیدگاه اسلامدرباره رازی چنین آورده است:محمد بن زکریایرازی کاشف آبله و سرخک و الکل بوده است وجورج سارتن در مقدمه بر تاریخ علم درباره او چنینمیگوید:«از آنرو تصمیم گرفتم این عصر(قرن سومهجری و نهم میلادی)را بنام رازی بنامیم که تاثیرمساعی او را در مساعی بشریت در اعصارمتمادی هم در شرق و هم در غرب میتوان پیگیریکرد.
بر این دریچه سه غشاء یافتمیشود که از داخل به خارج بسته میشوند تا راهبرای ریختن خون به قلب باز باشد،دریچه دوم بردهانه وریدی است که از این تجویف به شش میرودوریدی است که ضربان ندارد ولی جدار آن سطبرو سنگین است بهمین جهت علمای تشریح آنرا وریدشریانی(شریان ریوی)مینامند."