چکیده:
در این مقاله ، به موضوع گسترش خدمات اجتماعی در ژاپن به مثابه مفهوم وسیع رفاه شرقی پرداخته می شود. کانون توجه در این جا نقش های مثبت و منفی است که شیوه غربی در بنیان و ارائه خدمات اجتماعی فردی در ژاپن گذارده است، نه فقط در شکل مشاوران خارجی در دوره میجی (Meiji) و نیز بعد از جنگ، بلکه همچنین به طور استعاری، بعنوان یک «مدل» برای سیاست گذاران اجتماعی ژاپنی، خواه برای تقلید کردن یا اجتناب کردن. این مدل به ویژه برپایه نظام مامورین داوطلب رفاه، به نام مینسیین سیدو(Minseiiin Seido) و اینکه چگونه نقش آنها به طور گسترده در سایه ایده هایی که رفاه اجتماعی در ژاپن گسترش یافته و باید در آینده در مقایسه با جوامع غربی توسعه یابد، به طور وسیع مورد تفسیر واقع شده است. اهمیت این مباحث ورای مبحث رفاه مطرح شده و ایده های اساسی درباره نقش و ماهیت «فرد»، «خانواده» و «جامعه» بررسی می شوند، به همان اندازه مفاهیمی چون «وظایف شهری»، «حقوق» و «شهروندی» مورد توجه قرار می گیرند و اینکه چطور این مفاهیم در ژاپن و آمریکای شمالی و جوامع اروپای غربی تفاوت دارند، به ایده های اجتماعی خیلی متفاوت درباره «رفاه» منجر می شوند.
خلاصه ماشینی:
"این مدل بویژه برپایه نظام مأمورین داوطلب رفاه بنام مینسیین سیدو )odieS niiiesniM( و اینگه چگونه نقش آنها بطور گسترده در سایه ایدههایی که رفاه اجتماعی در ژاپن گسترش یافته و باید در آینده در مقایسه با جوامع غربی توسعه یابد،بطور وسیع مورد تفسیر واقع شده است.
در اینجا دو سوال به نظر میرسد:الف)چرا ژاپن فقط 15000 مددکار اجتماعی رسمی دارد در حالیکه جمعیت این کشور 125 میلیون نفر بوده و دومین قدرت بزرگ اقتصادی جهان است؟و ب)چرا ژاپن تعداد بسیاری مأمور داوطلب رفاه اجتماعی دارد؟این سؤالات البته بهطور تفکیکناپذیر با یک معمای اساسی ارتباط دارد:آیا باید مینسیین )niisenim( بعنوان یک سلسله اقدامات سنتی طبیعت رشد یابنده ژاپنی دیده شود-تمرکز بر اجتماع محلی بعنوان منبع تأمین رفاه-یا اینکه دولت هوشمندانه این ایده ژاپنی و یک سبک ژاپنی دولت رفاه را در مقابل یک سبک غربی برای فراهم نمودن نظام که اداره آن ارزان است،و افراد را از توقع داشتن از دولت بازمیدارد بکار گرفته است،و ایدههای محافظهکاری اخلاقی را حفظ میکند که ساختار اجتماعی موجود جامعه را باز تولید میکند.
حتی بیشتر مبارزات دولت بر علیه رفاه بود که توسط بسیاری احساس میشد که بعنوان یک عامل بازدارندۀ اصلی در برابر مدعیان رفاه قرار گیرد و پشت جریان غیرمعقول ادعاهای رفاهی بوسیله مقامات مسئول محلی قرار گیرند(نگاه کنید به 1992، sseccA napaJ nubnihS ihasA( 30 نتایج اگرچه توسعه نظام رفاهی معاصر ژاپن اغلب بوسیله افرادی عرضه میشود که از «سبک ژاپنی دولت رفاه»بعنوان ظهور طبیعی الگوهای سنتی مراقبت اجتماعی طرفداری میکنند،در حقیقت این امر بیشتر تدریجی ملاحظه شده است."