خلاصه ماشینی:
"(تقریبا 30 شبکهی فارسی زبان در مقابل حد اکثر شش شبکه داخلی)و باتوجه به عدم محدودیت قانونی در شبکههای فارسیزبان،اینشبکهها از تمامی ترفندهای تبلیغاتی برای تأثیرگذاری سیاسی ازجملهشورشگری،شایعهپراکنی و غیره استفاده میکنند که در این راستا از«اخبارغیر قابل پخش در رسانههای رسمی ازجمله صدا و سیما»بهرهی فراوانمیگیرند و لذا ضروری است رویکردهای اطلاعرسانی در کشور اعماز صدا و سیما،مطبوعات و اینترنت تغییر کرده و تمامی اخباری را کهمیتواند دستمایهی تلویزیونهای اپوزیسیون شود،انعکاس داده شوند؛بهاینترتیب شهروندان از لحاظ سیاسی انگیزهای برای مراجعه به اینشبکهها نخواهند داشت.
(47)-زایدل،آیگناتس و فلدرن،هومن،حقوق بین الملل اقتصادی،ترجمه و تحقیق ازسید قاسم زمانی،ص 224 (48)-صمدیراد،برات الله«ماهواره،مفید یا مخرب»،ماهواره بصائر،ص 75 (49)-زمانی،سید قاسم،پخش مستقیم ماهوارهای و اقدامات متقابل در حقوق بین المللبا تأکید بر ارسال پارازیت،چالشهای حقوقی پخش مستقیم برنامههای ماهوارهای،سروش،تهران،1380،ص 155 و 156 (50)-همان،صص 159 و 160 (51)-همان،صص 168 و 169 (52)-بررسی سیاست ماهوارهای کشورهای آسیایی:درسهایی برای مورد ایران،دفترمطالعات فرهنگی مرکز پژوهشهای مجلس،مجلس و پژوهش،شمارهی 42،ص215 ازجمله استفاده مدیریت شده از تجهیزات دریافت از ماهواره و فراهمکردن سازوکارهای لازم برای اجرای آن توسط سازمان صدا و سیما اقدامکرد.
البته در قانون ممنوعیت سال 1373 نیز شیوههای مفیدی برای مقابله بااین پدیده پیشبینی شده بود که متأسفانه تحت تأثیر بحثهای سیاسی ازاین شیوهها غفلت شد به عنوان مثال ماده 4 این قانون کلیه دستگاههایفرهنگی کشور را موظف کرده است تا آثار مخرب استفاده از برنامههایمنحرفکننده را در جامعه تبیین کنند که این ماده تا حدودی بیانگرمبحث ارتقای سواد رسانهای جامعه میباشد."