چکیده:
طرح مساله: آسیب های اجتماعی که از آن در متون مختلف تعریف های مختلفی به عمل آمده یکی از مهم ترین معضلات جامعه امروزی ما به حساب می آید. نظر به وسیع بودن ابعاد آسیب های اجتماعی و گسترش روزافزون آن و با توجه به این که آسیب های اجتماعی مستقیما در عملکرد فرد و جامعه اثر می گذارد و صرف نظر از ضرر و زیان های اقتصادی، بهداشت جسمی و روانی، فرد و جامعه را نیز به مخاطره می افکند، همواره یکی از دغدغه های دست اندرکاران مسایل اجتماعی کشور تعیین حدود و ثغور آسیب های اجتماعی بوده است.
روش تحقیق: تحقیق پیش رو به یکی از مهم ترین جنبه های موضوع، یعنی تعیین اولویت بندی آسیب ها و مسایل اجتماعی در کشور پرداخت و در اولین گام این اولویت بندی را از دید صاحب نظران، مسئولین، مدیران و دست اندرکاران بخش آسیب ها مورد بررسی قرار دارد. بدین لحاظ پرسش نامه ای تهیه و برای بیش از 1000 نفر فرستاده شد و نظرات آن ها برای 28 اولویت پرسیده شده و جمع بندی گردید.
یافته ها: در نهایت بیکاری و اعتیاد به ترتیب با 81 و 56.6 درصد با اهمیت ترین و آوارگی و بیوگی با 4 و 4.1 درصد کم اهمیت ترین اولویت انتخاب شدند.
خلاصه ماشینی:
"گزینههای مورد توافق عبارت بودند از: 1-بیکاری\2-اعتیاد\3-فقر\4-ربارخواری 5-رشوهخوری\6-تکدیگری\7-خانوادۀ نابسامان\8-طلاق 9-فرار از منزل\10-دختران فراری\11-کودکان خیابانی\12-کودکان یتیم 13-کودکآزاری\14-مشکلات جوانان\15-ناهنجاری آموزشی\16-فرار مغزها 17-ترک تحصیل\18-آوارگی\19-مهاجرت\20-حاشیهنشینی 21-فحشا(روسپیگری)\22-همسرآزاری\23-بیوگی\24-سرقت 25-جنایت\26-خودکشی\27-اوباشگری\28-زندانیان 29-سایر از افراد پرسششونده خواسته شده بود آسیبهای قیدشده در پرسشنامه را از یک تاده بر حسب اهمیت از نظر خودشان اولویتبندی نموده و تذکر داده شده بود که شمارۀ 1و 2 نشان میدهد که آسیب مذکور خیلی مهم،شمارۀ 3 و 4 نشان میدهد که آسیب مذکور&%02437EFRG024G% مهم،شمارۀ 5 و 6 نشان میدهد که آسیب مذکور متوسط،شمارۀ 7 و 8 نشان میدهد کهآسیب مذکور کماهمیت،شمارۀ 10 و 9 نشان میدهد که آسیب مذکور بیاهمیت میباشد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) 4)بحث و نتیجهگیری در بررسی تحقیقات موجود تا زمان انجام این طرح،محقق و تیم کارشناسان موفق به یافتنمطالعهای که به طور خاص بر روی اولویتبندی آسیبها و مشکلات اجتماعی در جامعۀایران انجام شده باشد نشدند و میتوان این تحقیق را اولین مورد از این دست دانست؛البته مطالعاتی مانند بررسی میزان شیوع آسیبهای اجتماعی در کشور طی سالهای 74 تا78(رسولزاده طباطبائی،1378)که در آن به رتبهبندی آسیبها در استانهای مختلفپرداخته است و استانها را با هم مقایسه کرده و یا مطالعاتی که مرکز امور مشارکت زناننهاد ریاست جمهوری انجام داده(اردلان،1382)و مباحث مختلفی مانند فرار زنان ودختران را بررسی کرده است و یا بررسی روند آسیبهای اجتماعی در ایران بین سالهای1376 تا 1380(قهاری،1382)وجود دارد که هیچ کدام به اولویتبندی نپرداخته است."