خلاصه ماشینی:
"در همین راستا، انتظار میرود اعضای هیئت علمی و دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی عمدة تلاشهای خود را در بعد آموزش، پژوهش و فعالیتهای علمی بر یک زمینة تخصصی محدود متمرکز سازند و بالطبع در همان زمینه رشد کنند و متخصص شوند.
پیامد دیگر این وضعیت آن است که دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی نیز نمیتوانند گرایش تخصصی دلخواه خود را شناسایی کنند و زیر نظر استادان متخصص به پژوهش بپردازند و پس از پایان تحصیل نیز، تحقیقات خود را در همان زمینه ادامه دهند.
براستی چه عواملی باعث پراکندهکاری در تولید علم و گسیختگی موضوعی و تخصصی در مقالات و کتابهای تألیفی و ترجمهای در ایران شده است؟ آیا تعداد کم اعضای هیئت علمی در هر گروه آموزشی و در عین حال نیاز فزاینده به آموزش، تألیف و ترجمه در همة زمینههای وابسته موجب بروز این وضعیت گشته است؟ یا آنکه نظام آموزشی ما همچنان کلیگرا و غیرتخصصی است؟ به نظر میرسد پاسخ دقیق به اینگونه پرسشها نیازمند انجام پژوهشهایی کیفی در سطح ملی است."