چکیده:
نیما یوشیج در توصیف موضوعات مختلف شعری از تکنیک های بیانی متنوعی بهره گرفته است. در این نوشتار به بررسی چگونگی به کارگیری این تکنیک های بیانی در دو گروه شاعرانه و دستوری پرداخته شده است. نیما در توصیف موضوعات شعری از تکنیک های بیانی دستوری بیش از تکنیک های شاعرانه بهره برده است. این تکنیک ها شامل کاربرد صفت، قید، جمله صله، مسند صفتی، جمله توصیفی و فعل های تصویری است. بسامد استفاده از صفت و جمله توصیفی در اشعار وی بیش از سایر تکنیک هاست. از میان تکنیک های شاعرانه نیز، تشبیه در جایگاه نخست قرار دارد و پس از آن تکنیک هایی همچون نماد، تمثیل، کنایه، استعاره و تشخیص قرار دارند. کاربرد بیشتر تکنیک های بیانی دستوری بیانگر این است که نیما در نزدیک کردن شعر به نثر و بیان طبیعی خود تا حدود زیادی موفق بوده است.
Nima Yooshij applied various techniques in order to describe diverse poetic subjects. This research deals with analysing the usage of these expressive techniques from two perspectives - poetic and structural.
Nima applied structural expressive techniques more often than poetic expressive techniques in order to describe various poetic subjects.
These techniques include adjectives، adverbs، adjective clauses، adjective predicate، descriptive sentences، and imaginative verbs.
The usage of adjectives and descriptive sentences is more common as opposed to other techniques. Among the poetic techniques such symbols as allegory، irony، metaphor and personification is in first position. The more extensive use of structural expressive techniques confirms that Nima’s poetry is closer to natural expression and rhythmic prose
خلاصه ماشینی:
"سؤالاتی که این نوشتار قصد پاسخ گـویی بـه آن را دارد عبارتنـد از ایـن کـه : نیمـا از چـه تکنیک های بیانی برای توصیف موضوعات شعری خود بهره برده است ؟ بسامد کاربرد تکنیک - های بیانی شاعرانه و دستوری در توصیفات وی چگونه است ؟ آیا نیمـا در توصـیف طبیعـت و عناصر آن از تکنیک خاصی بیشتر استفاده کرده است ؟ آیا نـوع تکنیـک بیـانی بـه کـار رفتـه در اشعار دوره های مختلف شاعری وی با یکدیگر متفاوت است ؟ طرز مکالمه طبیعی و آزادی که نیما در نظر داشت در شعر نشان دهد، با استفاده از صـفت - ها، قیدها، جمله صله ، تشبیه ، تشخیص و سایر تکنیک های بیانی انجام داد وتوانسـت ظرفیـت بیانی و زبانی این شیوة توصیفی را بالا ببرد.
١-١: صفت پربسامدترین این تکنیک ها، صفت است : در تعریف صفت گفته اند: کلمه ای که به اسم افـزوده میشود تا حالت یا چگونگی آن را بیان کند(ناتل خـانلری، ١٣٧٧ : ٦٥)؛ بنـابراین کـار صـفت «وصف اسم ها، یعنی واقعیت هاست » (محمدی، ١٣٨٠: ١٤٢).
نیما گاه به منظور عینی کردن و تجسم بخشیدن به اعمال و حالات درونـی شخصـیت هـای شعری خود از تشبیه بهره میبرد: -پیچم از درد بر خود چو ماران ، / تنگ کرده به تن استخوان را / چون فریبم در این حال کان هسـت (افسانه و رباعیات ، ١٣٣٩: ٣٤).
در هر حال کاربرد بیشتر تکنیک های بیانی دستوری در اشعار نیما نشان دهندة این نکتـه اسـت کـه وی در نزدیک کردن شعر به بیان طبیعی و نثر موزون وارائه الگویی وصـفی -روایـی از آن تـا حـدود زیادی موفق بوده است ."