چکیده:
یکی از علومی که امروزه در غرب مطرح است، و البته پیشینه آن به قرن چهاردهم می رسد، علم هرمنوتیک است؛ دانشی که مشغله فکری بسیاری از متفکران و فیلسوفان است. نخست بار شلایر ماخر هرمنوتیک را، که در فارسی بیش تر به «تاویل» ترجمه می شود، در مورد کتاب مقدس به کار برد و سپس دامنه اش به تمام تجربه ها و شئونات بشری کشیده شد. به طوری که امروزه هرمنوتیک در تمامی رشته ها و دانش های بشری، حتی علمی چون تاریخ که فقط با صدق و کذب امور سروکار دارد، دخالت دارد.
Hermeneutics -the science of how to comprehend texts- is widely talked about in the West these days. It dates back to the 14th century. It is a major mental concern for a large number of scholars and philosophors. It is mostly translated into “Interpretation” or “ta''veel” in Persian. It was firstly used in the Bible by “Schleiermacher” and then spread into all other human affairs and experiences. Today، hermeneutics is largely involved in all human fields and end eavours، even in “history” which is merely concerned with the truth and falsehood of different things.
خلاصه ماشینی:
گاه بـه درسـتی پژوهش نامۀ انتقادی متون و برنامه های علوم انسانی، سال دوازدهم ، شمارة اول ، بهار و تابستان ١٣٩١ «انطباق » نامیده می شود؛٢ به این معنا که هر تأویل ، مثلا اثر هنری ، در حکـم یـک «انطبـاق » است و شناخت یعنی منطبق کردن موضوع شناخت با موقعیت و افق زنـدگی تأویـل کننـده .
به عبارت دیگر، در تأویل ، تنها مؤول نیست که معانی پنهـان شـعر را کشـف مـی کنـد، بلکـه شـعر هـم معـانی بـالقوه و پژوهش نامۀ انتقادی متون و برنامه های علوم انسانی، سال دوازدهم ، شمارة اول ، بهار و تابستان ١٣٩١ استعدادهای ذهن او را شکفته می سازد و فعلیت می بخشد و این ویژگی تأویل دقیقا مرهون خاصیت تفسیری بودن حقیقت وجود آدمی است .
ج ) در هرمنوتیک ، هیچ گاه اصطلاح «معنای از پیش تثبیت شده » و عباراتی از این دست وجود ندارد؛ زیرا لازمۀ اعتقاد به این امر آن است که متن را دارای معانی محـدود و معینـی پژوهش نامۀ انتقادی متون و برنامه های علوم انسانی، سال دوازدهم ، شمارة اول ، بهار و تابستان ١٣٩١ بدانیم که مثلا یکی از آن معانی از پیش مشخص شده باید مورد توجه مـؤول قـرار گیـرد و این مطلب دقیقا خلاف کنش هرمنوتیک است ؛ آن هم هرمنوتیکی که شـعار خـود را تکثـر معناها و نسبی بودن آن ها قرار داده است ، نه از پیش اندیشیدن دربارٔە معنا و درنتیجه ثبوت و قطعیت آن ؛ و، به همین دلیل ، بینش هرمنوتیکی مدرن بر این ادعا پافشاری می کند کـه روش 5 هرگز نمی تواند ضامن دست یابی به حقیقت باشد.