چکیده:
این مقاله به نقش روشنفگران ایرانی در فرآیند تحولات و توسعه (نوسازی) سیاسی کشور
در قرن نوزدهم (دوره قاجار) میپردازد. پیدایش طبقه روشنتفکران عمدتا نتیجه ایران با
غرب بود. گروههای مختلف روشنفگری با واکنشهای متفاوتی از جانب حکومت قاجار, روحانیان
و دیگر اقشار مردم مواجه شدند: آنهنا:تواتستند کتک رسانههای جدید ارتباطی همچون
مطبوعات به معرفی مسلکهای مختلف سیاسی و اجتماعی غرب به ایرانیان بپردازند. برای
نخستین بار در قرن ۱۹این روشنفگران به طرحمفاهیم جدیدی چون ملی گرایی؛ آزادی؛
مردمسالاری, و نظم و قانون همت گماشتند. گفتمان سیاسی در اواخر قرن ۱۹ و ابتدای قرن ۲۰
بیشتر تحت شکلگیری روشنفکری غیردینی متداول گردید.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به این نکته که ظهور روشنفکران ایرانی پیامد تماسهای فزاینده با غرب بود ,aiK( )8991 ،فهم این موضوع آسان میشود که عقاید مؤثر بر آنها نیز تماما ریشه در بافت اجتماعی-فرهنگی غرب داشت.
علاوه بر این ظهور روشنفکران در ایران با این واقعیت عجین بود که آنها ن تنها از دانش جدید بهرهمند بودند بلکه با نظام سنتی زندگی یا حداقل برخی از سنتها و رفتارهای مذهبی سر ستیز داشتند.
لذا هنگامیکه درباره نقش مطبوعات در فرآیند نوسازی سیاسی ایران،به عنوان یکی از ابزارهای مهم انتقال اندیشه روشنفکران ایرانی به جامعه بحث میکنیم،ضروری است که با این دستهبندیها آشنا شویم.
(قانون شماره 22:1) گفتمان آزادی و حقوق فردی با اینکه مفهوم آزادی و مردمسالاری در طی قرن نوزدهم توسط روشنفکران مختلف ایرانی مطرح شد،عبد الرحیم طالبوف(1212-1289 ش)یکی از نخستین افرادی بود که قاطعانه به این موضوع در کتاب مشهورش ایضاحات در خصوص آزادی پرداخت.
روشنفکران ایرانی و نضج گفتمان سیاسی تحولات و نوسازی غیر حکومتی در ایران نتیجه کمارزش شدن جایگاه سنتی جامعه نبود بلکه پیامد پدیدار شدن طبقه روشفنکران بود.
از آغاز قرن 19 تا کنون نضج و توسعه گفتمان جدید در ایران با میزان دخالت روشنفکران ایرانی در اوضاع و احوال سیاسی کشور در ارتباط بوده است.
sSERP ytisrevinU esucaryS ,msivitaN fo hpmuirT detnemroT ehT :tseW eht dna slautcelletnI nainarI)6991(.
sSERP hgrubsttiP fo ytisrevinU elddiM ,"dlroW cimalsI ehT fo noitasinredoM roF llaC ehT dnA hedaznuhkA ilA htaF azriM")5991(."