چکیده:
در برخی نظام های حقوقی همچون فرانسه ، ضمن پیش بینی قالب های مشخص برای قراردادهای بهره برداری از حقوق ادبی و هنری، قواعد مربوط و تعهدات ناشی ازآن نهادینه شده است . در این میان ،قرارداد انتشار اهمیتی ویژه دارد. درنظام حقوقی ایران برغم شناسایی حقوق ادبی و هنری، قواعدی ویژه در خصوص قراردادهای پیش گفته به چشم نمیخورد و ادبیات حقوقی مربوط از غنای کافی برخوردار نیست . به همین جهت ، این سوال مطرح است که آیا حقوق و تعهدات ویژه که در نظام حقوقی فرانسه متناسب با طبیعت حقوق ادبی و هنری، پیش بینی شده ، میتواند در نظام حقوقی ایران نیز مورد پذیرش قرارگیرد. به موجب دستاوردهای حاصل از این تحقیق ، به نظر می رسد در حقوق ایران ، برخی از حقوق و تعهداتی که برای پدیدآورنده و ناشر در حقوق فرانسه پذیرفته شده ، بر اساس قواعد عمومی و برخی دیگر بر فرض ورود در قلمرو تراضی مورد پذیرش است .
خلاصه ماشینی:
بررسي فقهي -حقوقي تعهدات ويژه ناشي ازقرارداد انتشار سعيد محسني * استاديار گروه حقوق دانشکده علوم اداري و اقتصاد دانشگاه فردوسي مشهد سيد محمد مهدي قبولي درافشان استاديار گروه حقوق دانشکده علوم اداري و اقتصاد دانشگاه فردوسي مشهد (تاريخ دريافت : ١٣٩٠/٨/٢ - تاريخ تصويب :١٣٩١/٢/١٠) چکيده : در برخي نظام هاي حقوقي همچون فرانسه ، ضمن پيش بيني قالب هاي مشخص براي قراردادهاي بهره برداري از حقوق ادبي و هنري، قواعد مربوط و تعهدات ناشي ازآن نهادينه شده است .
ضمن اين که با توجه به اقتضائات خاص مالکيت هاي ادبي و هنري، برخي تعهدات و حقوق ويژه نيز براي هريک از طرفين قرارداد انتشار در قانون مالکيت فکري اين کشور، پيش بيني شده است .
همچون آيه شريفه «أوفوا بالعقود ١»، «المسلمون عند شروطهم »(کليني ، ١٣٦٧، ج ٥: ١٦٩) و قواعد عمومي حاکم بر قراردادها مندرج در قانون مدني از جمله مواد ٢١٩، ٢٢٠ و ٢٢٥، در قرارداد انتشار نيز طرفين اصولا تابع مفاد توافق خويش و نتايج عرفي و قانوني آن هستند؛ ليکن مقرراتي ويژه در خصوص قرارداد انتشار با در نظر گرفتن طبيعت خاص مالکيت هاي ادبي و هنري ، پيش بيني نشده است .
اين تعهد که در قانون مدني فرانسه در مواد ٢١٦٠٣ و ٣١٦٢٦ به بعد درخصوص عقد بيع و مواد ١٧٢٥ به بعد درخصوص عقد اجاره پيش بيني شده ، در ماده ٨-L١٣٢ قانون مالکيت فکري نيز در خصوص انتقال حق بهره برداي از آثار ادبي و هنري مورد تأکيد قرار گرفته است .