خلاصه ماشینی:
"{o3o} او در رسالهی میرزاابراهیم تبریزی{o4o}نیز،این مبحث را در جواب سؤال میرزا در باب نظرسید کاظم هنگام مشاهدهی حضرت مهدی(عج)در زمان غیبت کبری و این که ابدال و اوتاد ونقبا و رجال الغیب چه کسانی هستند و آیا میتوان آنها را شناخت یا خیر،کاملا باز میکندو دوباره با تأکید بر تعالیم باطنی دین و طیطریق عرفانی از دیدگاه شیخی،اظهار میکند که،تنها کسانی که علاوه بر حفظ ظاهر شریعت،با تعالیم باطنی ائمه،راه عرفان را تا منتهای آنرفتهاند،میتوانند در زمان غیبت کبری با امام(عج)ارتباط داشته باشند؛چرا که به مرتبهایرسیدهاند که میتوانند ظهور سلطنت امام(عج)را در عالم مثال ببینند؛و ایشان هماناند که آنها{o(1)مطلب و وظیفهای که جانمایهی معرفت به رکن رابع در اندیشهی شیخیهی کرمان است.
o} قابل ذکر است که،بر خلاف ادعای حاجمحمد کریمخان که میگوید میثاق بر معرفت بهرکن رابع همانند اصول دیگر دین و مذهب در عالم ذر از مخلوقات گرفته شد،وقتی سید کاظماز این میثاق سخن میگوید،هیچ اشارهای به گرفتن این میثاق برای اولیاء الله یا همان رکن رابعنمیکند و تنها به این میپردازد که در عالم ذر،میعادی که خداوند از خلق گرفت این بود که:«آیا من پروردگار شما نیستم و آیا محمد مصطفی(ص)پیغمبر و پیشوای شما نیست و آیا علی بنابی طالب(ع)ولی و اولی به تصرف شما و امام شما نیست و یا ائمه(ع)از اولاد او،اولیا و امامانشما نیستند»؟{o1o} نتیجه اصل معرفت به رکن رابع در اندیشهی مشایخ متقدم شیخیه و شاخههای مختلف مکتبشیخی جایگاهی ندارد و تنها مختص شیخیهی کرمان است و به اشتباه جزو عقاید تمامیشیخیان به حساب آمده است."