چکیده:
پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثربخشی رفتار درمانی شناختی و روان درمانی معنوی- مذهبی بر کاهش میزان اضطراب پنهان دانشجویان پسر ساکن در خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی انجام شده است. این پژوهش از جمله پژوهش های نیمه آزمایشی است. با اجرای آزمون اضطراب کتل به منظور غربالگری، از بین دانشجویان خوابگاهی که دارای اضطراب بودند تعداد 45 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به طور گمارش تصادفی در سه گروه به حکم گروه آزمایشی اول (مداخله رفتار درمانی شناختی)، گروه آزمایشی دوم (مداخله روان درمانی معنوی- مذهبی) و گروه کنترل قرار گرفتند. اعضای گروه های آزمایشی هر یک در دوازده جلسه مداخله درمانی به صورت گروهی دو ساعت در هفته شرکت کردند و در گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. در پایان مداخله درمانی، هر سه گروه بار دیگر با آزمون یاد شده مورد سنجش قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین دو شیوه درمانی در کاهش میزان اضطراب دانشجویان تفاوت معناداری وجود ندارد، و هر دو شیوه درمانی به طور معنا داری (05/ 0 < P) در کاهش میزان اضطراب پنهان دانشجویان موثر است.
This semi-experimental research is an attempt to compare the effectiveness of cognitive-behavioral therapy and spiritual-religious psychotherapy on reducing the covert anxiety level of male students residing in dormitory of Allameh Tabataba'i University. Using Cattels Anxiety Scale Questionnaire، 45 students with covert anxiety were randomly placed in three groups (cognitive-behavioral therapy، spiritual-religious psychotherapy and control). Members of the first two groups collectively received therapy for two hours each week (12 sessions). At the end of the therapeutic intervention، all of the three groups were assessed again. Data were analyzed using analysis of covariance (ANCOVA). Result showed no significant difference between the two therapeutic methods in reducing the anxiety level while both of them were significantly effective in reducing the students' level of covert anxiety.
خلاصه ماشینی:
"با اجرای آزمون اضطراب کتل به منظور غربالگری،از بین دانشجویان خوابگاهی که دارای اضطراب بودند تعداد 45 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به طور گمارش تصادفی در سه گروه به حکم گروه آزمایشی اول(مداخله رفتار درمانی شناختی)،گروه آزمایشی دوم(مداخله روان درمانی معنوی-مذهبی)و گروه کنترل قرار گرفتند.
همچنین در پاسخ به سؤال دوم مطرح شد که رفتار درمانی شناختی نقش مؤثری در کاهش میزان اضطراب پنهان دانشجویان دارد،که شاید به دلیل ناهشیاری آن بخش از اضطراب باشد که فرد از دست کاری هشیارانه آن محروم و ناتوان است و این امر در نتیجه بحث و درمان هر فرد به کمک اعضای گروه نسبت به اضطراب پنهان خویش(اضطرابی که نسبت به آن هشیار نبوده و بیشتر در رفتار و حرکات وی میتوان مشاهده نمود)،آگاهی یافته و بر اساس رویکرد درمانی مذکور که علت اساسی ایجاد اختلال را ادراک تحریف شده و تفکر غیر منطقی میداند،هر فرد محور تلاش خویش را بر اصلاح تفکر خود قرار داده است.
این یافته نیز همسو با یافتههایی است که تأثیر رفتار درمانی شناختی را بر کاهش اضطراب گزارش کردهاند(باتلر،1 چپمن،2فرمن3و بک،42006) در بررسی سؤال سوم پژوهش نتایج به دست آمده حاکی از آن است که دانشجویانی که در معرض رواندرمانی معنوی-مذهبی قرار گرفتند با دانشجویانی که در معرض چنین روشی قرار نگرفتند،میزان اضطراب آنها کاهش یافت که این کاهش در سطح(0/05 <P( معنادار (1).
با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش و محدودیتهای آن،موارد زیر پیشنهاد میشود: نمونهگیری از جامعهای فراتر از گروه دانشجویی،امکان تعمیم نتایج در گروههای غیر دانشجویی را فراهم میسازد،در پژوهشهای دیگر میتوان نمونه را از بین دانشجویان دختر انتخاب کرد و نحوه تأثیر دو شیوۀ درمانی را بر روی این گروه مورد مطالعه و مقایسه بین دو جنس قرار داد."