چکیده:
این نوشتار، با تعریف دوگانه گفتمان مشروعیت سیاسی، به گفتمان وبری و گفتمان فوکویی، به بازشناسی چگونگی پرداخت رسانهای در جهت تسری گفتمان خودی در باب مشروعیت سیاسی میپردازد. مطالعه موردی این مقاله را مستند گزارشی «سی.ان.ان» با عنوان «سفر انقلابی» از کریستین امانپور تشکیل میدهد. چارچوب نظری این مقاله را آراء نورمن فرکلاف تشکیل میدهد که با روش تحلیل گفتمان انتقادی، سعی بر آن دارد وجوهی از شکلگیری گفتمان را مورد واکاوی قرار دهد. نویسندگان با توجه به تحلیل گفتمان انجام شده نتیجه میگیرند که در زمان تولید متن رسانهای مورد مطالعه، متون رسانهای گفتمان اصلاحطلبی و گفتمان محافظهکاری در جامعة ایران، منجر به شکلگیری خوانش گفتمانی از سوی سایر رسانهها و مخاطبان میشود که نسبتی با این دو گفتمان قدرت در جامعه ندارد.
خلاصه ماشینی:
"ان» در متون رسانهایشان، چگونه در جهت همهگیر کردن گفتمان خود، که برساختی از ایدئولوژی ساخت رسانه است، عمل میکنند؟ در واقع، آنچه در این مقاله اهمیت دارد، تحلیل متن رسانهای برای رسیدن به دریافتی از واکنش مخاطبان آن است.
تعریف مفاهیم نظری مشروعیت سیاسی: در تعریف مشروعیت، میتوان گفت که مشروعیت همان اصلی است که دلالت میکند بر پذیرش همگانی دست یافتن شخص یا گروه معینی به مقامی سیاسی؛ از راه اعمال قدرت، یا در برخی موارد ویژه بر این اساس که اعمال قدرت برای دستیابی به آن مقام که با اصول و رویههای عمومی اجرای اقتدار هماهنگ است (عالم،۱۳۸۰: ۱۰۶).
- اخذ مشروعیت از تظاهراتهای عمومی، آراء عمومی و خواست آزادی عمومی - به قدرت چسبیدهاند - از حمایت حداقلی مردمی هم برخوردار نیستند - اخذ مشروعیت از امام (تصویر از عکس امام بر روی موحدی ساوجی میآید) - بدون منطق (موحدی) - ستیزهگر با فرهنگ عمومی که متمایل به غرب است (توقیف نشاط به خاطر عکسی از زنان در حال رقص) - خواهان دمکراسی واقعی - خواهان دوستی با آمریکا - برگزیننده فرهنگ آمریکایی - فریبخورده وعدههای انقلاب - ترسان از حکومت - مخالف جدی حکومت - به ستوه آمده از دست محافظهکاران امانپور، در شرایطی گفتمان اصلاحطلب را خواستار تغییر رژیم معرفی میکند که خاتمی و اصحاب دوم خرداد، میگویند که تحولخواهاند و نه استحالهطلب."