خلاصه ماشینی:
"بسیاری از تحلیلگران از این امر انتقاد کردند و تصویری از یک اتحاد(و بهویژه رهبر آن)ارائه دادند که از دادن تلفات نگران است و در خصوص استفاده از نیروی زمینی احساس ناراحتی میکند و از خود اکراه نشان میدهد و بدون هیچگونه استراتژی،با قبول خطر شکست،صرفا به امید تسلیم یوگسلاوی اقدام به بمباران کرده است، اما در واقع این یک رهیافت استراتژیک جدید میتواند باشد که رساندن آسیبهای سنگین و درعینحال دقیق از فاصلهای بسیار دور و خارج از دسترس-بهگونهای که دشمن صدمه ببینند و با چشمانداز صدمات بیشتر مواجه شود بدون آنکه خود بتواند دست به عملیات تلاقیجویانه جدی بزند-هدف آن است.
در عصر مدرن،کشورهای پیشرفته از برتری نظامی قابل توجهی برخوردار بودهاند اما در مواردی که اشاره میشود این برتری بهطور جدی محدود شده است: هنگامی که مجبور به نمایش قدرت در فاصلهای بسیار زیاد بودهاند؛ هنگامی که مجبور به مقابله با دشمن در زمینهای بسیار ناهموار بودهاند؛ هنگامی که مجبور به انجام نفوذهای عمیق به منظور نابود کردن دشمن بودهاند(مانند جنگهای چریکی)؛هنگامیکه آنها فاقد اطلاعات موثق درباره محل استقرار دشمن بودهاند.
این برتری ذاتی دفاع بدان معنی است که سلاحهای تهاجمی باید آنقدر سریع باشند که نتوان به گونهای مطمئن به تشخیص آنها پرداخت و آنها را مورد اصابت قرار داد(در موشکها،هواپیماها و تانکها)،یافتن آنها بسیار دشوار باشد(هواپیماها و موشکهایی که در ارتفاع پایین پرواز میکنند،زیردریاییها،سلاحهای رادارگریز)،قدرت تخریب آنها فوقالعاده زیاد باشد(سلاحهای هستهای- اگر تعداد اندکی از آنها در کار خود موفق شوند،شما به هدف خود دست یافتهاید)،تعداد آنها بسیار زیاد باشد(حملات هستهای از هوا،زمین و دریا یا حمله هوای با تعداد بسیار زیادی هواپیما)و یا سیستمهای حفاظتی آنها بسیار پیشرفته باشد(زره تانک،هواپیماهای مجهز به سیستمهای ایجاد اختلال در رادارها)."