چکیده:
این تحقیق به منظور مقایسه اثر بازخورد خودکنترلی و تخمین خطا بر اکتساب و یادداری تکلیف تعادلی در کودکان و بزرگسالان انجام گرفت. در این تحقیق، 96 آزمودنی (48 کودک در دامنه سنی 12-8 سال و 48 بزرگسال در دامنه سنی 22-18 سال) از دانش آموزان آموزش و پرورش و دانشجویان دانشگاه اصفهان بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی بر اساس دامنه سنی، جنسیت، برنامه دریافت بازخورد و تخمین خطا در 16 گروه قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر حفظ تعادل به مدت 30 ثانیه بر روی دستگاه تعادل سنج بود. هر یک از گروه ها به مدت 4 روز در 8 دسته 5 کوششی در دوره اکتساب شرکت داشتند. در آخرین دسته روز چهارم، آزمون اکتساب و 72 ساعت پس از آن آزمون یادداری انجام گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس عاملی تحلیل شد. براساس نتایج، در مرحله اکتساب اثر اصلی نوع بازخورد معنی دار بود و زمان حفظ تعادل گروه خودکنترل در آزمون اکتساب به طور معنی داری بیشتر از گروه جفت شده بود، اما اثر اصلی جنسیت، دامنه سنی و تخمین خطا معنی دار نبود. در مرحله یادداری، اثر اصلی دو متغیر نوع بازخورد و جنسیت معنی دار بود، به طوری که زمان حفظ تعادل مردان در آزمون یادداری به طور معنی داری بیشتر از زنان بود، در حالی که اثر اصلی دامنه سنی و تخمین خطا معنی دار نبود (05/0 P< ). با توجه به نظریه زیمرمن در خودتنظیمی که خودکنترلی نیز بخشی از آن است، نتایج حاصل به طور کلی این نظریه را تایید کرد. بر اساس یافته های این پژوهش نتیجه گیری می شود که شیوه تمرین خودکنترلی به ویژه بازخورد خودکنترلی در اکتساب و یادداری مهارت ها در کودکان و بزرگسالان موثر است. همچنین تخمین خطا در گروه خودکنترل در مرحله اکتساب عملکرد بهتری داشته است.
خلاصه ماشینی:
براساس نتایج ، در مرحلة اکتساب اثر اصلی نوع بازخورد معنی دار بود و زمـان حفـظ تعـادل گروه خودکنترل در آزمون اکتساب به طور معنی داری بیشتر از گروه جفت شده بود، امـا اثـر اصلی جنسیت ، دامنة سنی و تخمین خطا معنی دار نبود.
یافته های پژوهش نتایج آزمون تحلیل واریانس عاملی ( ٢ × ٢ × ٢ × ٢ ) برای آزمون اکتساب در جـدول ١ نشـان داد که اثر اصلی نوع بازخورد معنی دار بود، یعنی در آزمون اکتساب ، گـروه خـودکنترل بـه طـور معنی داری عملکرد بهتری از گروه جفت شده داشت (شکل ١).
فراوانی درخواست بازخورد در گروه های خودکنترل )به تصویر صفحه مراجعه شود) بحث و نتیجه گیری هدف از این تحقیق ، مقایسة اثر بازخورد خودکنترلی و برآورد خطا بر زمان حفظ تعادل با توجه به دامنة سنی و جنسی بود.
به طور کلی نتایج آزمـون اکتسـاب نشـان داد کـه اثـر اصـلی نـوع بازخورد معنی دار بود، یعنی زمان حفـظ تعـادل گـروه خـودکنترل درآزمـون اکتسـاب بـه طـور معنی داری بیشتر از گروه جفت شده بود که با نتـایج تحقیـق مـک نـوین ١، ولـف و کارلسـتون 2 (٢٠٠٠) و هارتمن ٣ (٢٠٠٥) همخوانی دارد، زیرا آنها به این نتیجه رسیدند که اگـر در شـرایط تمرین به آزمودنی ها اجازه داده شـود در مـورد زمـان دریافـت بـازخورد تصـمیم گیـری کننـد، اجرایشان بهبود می یابد (١٥، ٨).