خلاصه ماشینی:
"از طرف دیگر،بوزان این معمای جدید امنیتی را از طریق دو مفهوم افزایش"ظرفیت تعامل"و"جامعه بین المللی"توضیح میدهد؛در فرایند جهانی شدن"ظرفیت تعامل"افزایش یافته و"جامعه بین المللی"برای پاسخگویی به افزایش آن،تشدید شده است تشدید جامعه بین المللی،در عین حال که برای دولتها-به علت مشارکت در چارچوب قواعد و نهادها-فرصتهای امنیتی ایجاد میکند،دولتها را،از طریق محدود کردن آزادی عملشان نیز مورد تهدید قرار میدهد.
بالاخره در قسمت آخر به تأثیر ویژگیهای امنیتی جهانی شدن بر امنیت ملی،به ویژه استراتژی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران پرداخته شده است؛از آنجا که جهانی شدن مرزهای حائل داخلی و بین المللی سابق را تا اندازه زیادی بیاعتبار و منسوخ کرده،لذا در این فرایند به طور دائم جریانات خارجی و داخلی در تعامل با یکدیگر هستند.
همچنین به خوبی استنباط شده است که فعالیتهای مضر زیستمحیطی،محدود به یک دولت خواه از نظر تأثیرگذاری و خواه تأثیرپذیری نیست، بلکه علل گوناگون دارد و تأثیرات آن در سراسر جهان قابل مشاهده است؛البته نه در حال حاضر،بلکه در آینده،ماهیت جهانی مسائل زیستمحیطی باعث شده که هم دانشگاهیان و هم تصمیمگیرندگان مجددا به موضوع حاکمیت فکر کنند-چه کسی مسئول است؟و با وجود آنارشی بین المللی چگونه میتوان موازین را به مورد اجرا گذاشت؟ نابودی محیطزیست به طور بالقوه امنیت را تهدید میکند.
به همان اندازه که محیط بین الملل از نظم داخلی واحدهای سیاسی متأثر میشود،به همان اندازه نیز محیط داخلی تحت تأثیر بینظمی محیط بین الملل قرار میگیرد؛در نتیجه یک معمای امنیتی جدید به وجود میآورد که حاصل آن،عدم کنترل کافی جریانات از سوی حکومتهای ملی-مثل انتشار عقاید و افکار خارجی از طریق رسانهها در داخل و یا خودآگاهیهای قومی متأثر از همبستگیهای جهانی-است."