چکیده:
وجوب امامت، مورد اجماع امت اسلامی است؛ چنان که ادله عقلی و نقلی آن را اثبات می کند. از نگاه عقل و نیز از منظر آیات و روایات، افضلیت در صفات کمال انسانی و دینی از شرایط لازم امامت است؛ چنان که از تامل در سخنان صحابه در زمینه تعیین خلیفه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم این مطلب به دست می آید. از سوی دیگر، مقتضای دلایل حقانیت شریعت اسلام و جهانی و جاودانگی آن، منحصر بودن حق در مسایل دینی، اعم از مبانی اعتقادی و مسائل فرعی در آیین اسلام و در میان امت اسلامی است. تحقق مصداق افضلیت در فردی خاص، در گرو آن است که او از ویژگی عصمت برخوردار باشد؛ در غیر این صورت، فضایل او نسبی خواهد بود و چون پیروان مذاهب غیر شیعی به وجود چنین فردی اعتقاد ندارند؛ مصداق امام در میان آنان نخواهد بود و بین مذاهب شیعی، نیز تنها مذهب امامیه اثنا عشریه، بر حق است؛ لذا مصداق امام افضل همان است که مورد اعتقاد پیروان این مذهب می باشد و او کسی نیست جز حضرت حجت بن الحسن العسکری علیه السلام.
The necessity for the existence of an Imam is a consensus in Islamic nation، in a way that the reasons in both logical and transmitted parts would approve it. From the view point of intellect، transmitted narrations and verses of the Holy Quran، the superiority in human perfection attributes and religious matters is one of the necessary conditions of an Imam، as it can be deduced from the sayings of the companions of the Prophet in choosing the caliph after the Prophet. On the other hand، the suitability for Islam for being an international and eternal religion is because of its justice and reality in both ideological beliefs and practices in Islamic view and among its nation.
For the fulfillment of superiority in one Particular Person، one needs to be Infallible، otherwise his virtues will be comparative and because the other sects in Islam do not believe in existence of such an Imam، expect Shi’a، there will not be such personality among them، and also among Shi’a only the Twelvers are right and this figure can be any one else except the Imam Al-Hojjat Al-Hassan Al-AsgariM.A.H.H.A..
خلاصه ماشینی:
"فرضیه تفکیک میان افضلیت و ارجحیت برخی، میان افضلیت و ارجحیت تفکیک کرده و گفتهاند: آنچه در امامت شرط است، ارجحیت است؛ نه افضلیت؛ یعنی کسی که امر امامت و رهبری جامعه اسلامی را عهدهدار میشود؛ باید در تدبیر امور و کفایت سیاسی بر دیگران برتر و ارجح باشد، هرچند در فضایل و کمالات انسانی و دینی، مانند علم به احکام شریعت، زهد، سخاوت و عبادت در مرتبه پایینتری قرار داشته و مفضول باشد؛ زیرا مهمترین مسأله در باب امامت، تدبیر و زعامت سیاسی است، نه فضیلتهای انسانی و دینی (الجرجانی، 1412: ج8، ص373؛ التفتازانی: ج5، 246؛ التفتازانی، 1364: ص113؛ الهمدانی، 1382: ج20، صص227 ـ 228؛ الفرهاری، بیتا: ص535 و المظفر، بیتا: ج2، صص27 ـ 28).
مصداقشناسی امامت افضل پس از حضرت امام حسن عسکری علیه السلام، فردی غیر از حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف که شیعه امامیه به امامت او معتقد است؛ شرط افضلیت را به صورت مطلق و تمام عیار دارا نیست؛ زیرا او از ویژگی عصمت مطلقه (علمی، اخلاقی و عملی) برخوردار است و پیروان دیگر مذاهب اسلامی یا به عصمت فردی با ویژگی مزبور اعتقاد ندارند، مانند پیروان مذاهب اهل سنت و شیعه زیدیه؛ و یا اگر اعتقاد دارند، دلایل قطعی، نادرستی عقیده آنان را در باب مصداقشناسی امام ثابت کرده است؛ مانند پیروان مذهب اسماعیلیه."