چکیده:
زبانها برای ارائه مفاهیم از قالبهای بیانی ویژهای برخوردارند ومترجمان هر زبانی برای پوشاندن جامه الفاظ بر قامت معانی، شیوههای مختلفی را به کار میگیرند که ممکن است این شیوهها مطابق با اصول نحوی یا بلاغی که در زبان مبدأ رعایت میشود نباشد. از این رو، اختلاف در شیوه بیان مفاهیم در دو زبان مبدأ ومقصد، در بین مترجمان بدیهی وناگزیر است. قرآن مجید که محور بنای قواعد و اصلاح اسلوبهای عربی است دارای ترجمه وتفسیرهای متعددی است که آشنایی کامل با زبان مبدأ وموضوع متن اصلی وقواعد نحوی وبلاغی این کتاب با عظمت و همچنین تسلط بر زبان مقصد وآشنایی با راز ورمزهای پیچیده آن در بین مترجمان، سهم به سزایی در توفیق برای ارائه ترجمه ای دقیق وروان دارد. از جمله رموز قرآنی، بکاربردن حرف تأکید "لام مزحلقه" به همراه"إن" است که دراین مقاله سعی شده تا میزان توجه برخی مترجمان قرآنی را به رعایت قوانین نحوی وبلاغی این نوع تأکید با یکدیگرمقایسه نماییم.
خلاصه ماشینی:
"همانگونه که گفته شدلام مزحلقه یکی از موارد تأکید زبان عربی است؛ لذا در این مقاله تلاش شده است تا با تکیه بر برخی از سوره های طویل قرآن (بقره، آل عمران، اعراف، مائده)، و استخراج آیاتی که این نوع «لام» در آنها به کار رفته است، و مقایسه آنها در سه تفسیر طبری (ترجمه قدیمی) و ترجمههای خرمشاهی و فولادوند (به عنوان ترجمه دوران معاصر) میزان توجه فارسی زبانان را به رعایت نحو وبلاغت این نوع تأکید بیان نماییم.
و به طور کلی خبر جملات انکاری در آیات این سوره ها ، به دو صورت بکار می رود: 1- براساس مقتضای حال مخاطب: بلاغت در کلام، مطابقت آن با مقتضای حال مخاطب همراه با فصاحت است (التفتازانی،1369،ص27)، و این سوره ها شامل آیاتی است که مخاطب در آن منکر حکم بوده وخداوند تبارک وتعالی بر اساس اقتضای حال مخاطب و برحسب قوت یا ضعف انکار، کلام خود را با تأکید آورده است که اینک علاوه بر ذکر آیات به مقایسه آن سه ترجمه نیز می پردازیم تا میزان توجه مترجمان آنها را به این تأکید دریابیم: ﴿إنها لکبیرة إلا علی الخاشعین﴾ (بقره-٤٥) که آنست بزرگ مگر بر ترسکاران (طبری، ص63) آن [نماز] جز بر فروتنان گران میآید."