خلاصه ماشینی:
"تا سال 1303(اندکی پس از اینکه عنینقی وزیری مدرسه عالی موسیقی را تأسیس کرد)3موسیقی در ایران،دو شاخهء اصلی داشت:نخست،موسیقی کهن سنتی(ردیف دستگاهی)که بر پایهء هفت دستگاه موسیقی قدیم ایران بود که با مساعی دانشمندانی جوان میرزا عبد الله فراهانی4استاد تار و سه تار(ش 1397-1322)از موسیقیهای مقامی(متعلق به نواحی مختلف ایران)اخذ شده و با تمهیدات ظریف و پیچیدهء هنری،هویت مستقل هنری یافته و جزئی از فرهنگ رسمی هنر ایران شده بوداین موسیقی که اساتید بزرگ در مراکز خصوصی شهرهایی مانند تهران و اصفهان و تبریز و قزوین تدریس میکردند،جزء لاینفک دستگاه و دربار پادشاهان و شاهزادگان قاجاری که عموما به موسیقی علاقه داشتند5،به شمار میرفت،دوم،موسیقی اروپایی با اصطلاح جدید«موزیک»6بود که پس از ورود ژان پایتعسیت لومر7 J.
دو رونوشت (متعلق به سید احمد خان و داود خان) تآریخ ندارد و رونوشت سوم و چهارم (که نویسندهء آن«مرتضی سمیعی» است)به تاریخ سرطان 1301 است و گمان میکنیم که دو رونوشت اول نیز متعلق به همین دوره باشد: دولت علیه ایران وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه تصدیق مینماید که سید احمد خان ولد آقا سید رضا خان که سن او 21 سال و محل اقامت او طهرانست، دورهء تحصیلات شش سالهء مدرسه موزیک را به پایان رسانیده و از عهدهء امتحانات بر آمده و نمرات امتحانات مشار الیه در ورقه جداگانه که از مدرسهء فوق الذکر در دست دارد مشروحا مندرج است و این ورقه بر سبیل تصدیق نامهء رسمی از طرف این وزارتخانه به مشار الیه اعطا میگردد.
*** در حال حاضر،تنها متن مکتوب و معتبری که دربارهء مدرسه موزیک، موسیقی ارتش(نظام)در ایران و به خصوص خدمات غلامرضا خان سالار معزز(مین باشیان)در دست است، کتاب تاریخ موسیقی نظامی ایران اثر محقق ارجمند،آقای حسینعلی ملاح (تصویرتصویر) (1300)است که مدتهاست در زمره کتب نایاب قرار دارد."