چکیده:
یکی از مهمترین تحولات بازار گاز تا به امروز، تشکیل مجمع کشورهای صادرکننده گاز در سال 2001، در تهران بوده است. تلاش برای افزایش قیمت گاز، ایجاد همگنی در سیاست های صادراتی کشورهای عضو و همچنین ارائه یک مدل جهانی برای بازار گاز، از جمله مهمترین اهدافی است که کشورهای عضو آنها دنبال می کنند. تشکیل مجمع، این نگرانی را در بین کشورهای واردکننده گاز به وجود آورده که یک کارتل (اوپک گازی) در بازار گاز در حال شکل گیری است و این مساله از دید مصرف کنندگان به معنای بر هم خوردن امنیت عرضه و افزایش قیمت گاز می باشد. نتایج مطالعه مبین آن است که مجمع، قابلیت و پتانسیل زیادی برای تاثیرگذاری بر بازار دارد، ولی در عین حال برای تبدیل شدن به کارتل یا هر نهاد تاثیرگذار دیگری در بازار گاز با برخی موانع اساسی رو به رو است. از این رو، با توجه به شرایط بازار گاز، ساختار کنونی مجمع و موانع پیش روی آن، حداقل در آینده نزدیک امکان تشکیل کارتل در بازار گاز وجود ندارد.
Establishment of the Gas Exporting Countries Forum in Tehran in 2001 has been one of the most important changes in the gas market. Member countries have had the following three main objectives: creating an organized structure for the global gas market، creating consistency in their export policies and increasing gas prices. Establishment of the forum has sparked concerns amongst gas importers that a cartel is being formed، on the model of OPEC for the oil market، which would disrupt security of supply security and increase gas prices. Our study indicates that while the forum has good potential for impacting the gas market it faces many challenges for its transformation into a cartel or any other effective player on the gas market. We can thus conclude that given the current structure of the gas market and the forum and problems faced by the forum، at least in the near term one can not expect a cartel to be formed in the gas market.
خلاصه ماشینی:
"4تشکیل مجمع،این نگرانی را در بین کشورهای وارد کنندهی گاز به وجود آورده که یک کارتل در بازار گاز درحال شکلگیری است و این مسئله از دید مصرف کنندگان به معنای برهم خوردن امنیت عرضهی گاز و افزایش قیمت گاز در بازارهای تجاری میباشد،به طوری که حتی در برخی از مطالعات از FCEG به عنوان اوپک گازی5یاد شده است(برای مثال نگاه کنید به:سولیگو و جف6،2004).
به این معنا که برخی از کشورهای عضو سهم قابل توجهی از ذخایر،تولید و صادرات گاز نداشته و گروهی دیگر از کشورها از قبیل روسیه و قطر بخش بزرگی از ذخایر و همچنین تجارت گاز را در اختیار دارند،بهطور حتم در چنین شرایطی،تدوین استراتژی همکاری بین کشورهای عضو مجمع امر بسیار پیچیدهای است و این امکان نیز وجود دارد که کشورهای بزرگ صادر کننده،چندان پایبند به توافقات انجام گرفته بین کشورهای عضو نباشند.
sag detaisossa (4)-آژانس بین المللی انرژی،2010،ص 4 وجود قراردادهای بلند مدت صادراتی قراردادهای صادرات گاز(به ویژه قراردادهای صادرات گاز از طریق خط لوله)از نظر فرمولهای قیمتگذاری و همچنین حجم گاز صادراتی بلند مدت است و بر این اساس کشورهای عضو مجمع در صورتی که به توافق نیز در مورد حجم و قیمت فروش گاز برسند،توانایی و امکان تغییر قراردادهای موجود را ندارند که این یکی از موانع اساسی در ایجاد یک سیستم سهمیهبندی مؤثر برای مجمع است."