خلاصة:
ﺑﺎ ﮔﺬر زﻣﺎن، اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ) ع (و ﯾﺎراﻧﺶ، ﻣﺮدان» ﭘﯿﺮوز «ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮدﻧﺪ. در ﮐﺮﺑﻼ، ﮔﺮﭼﻪ آﻧﺎن ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن آﻓﺮﯾﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮدﻧﺪ؛ اﻣﺎ اﺳﻼم را ﺣﯿﺎﺗﯽ دوﺑﺎره ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ، رﺳﻢ ﺳﺘﻢ ﺳﺘﯿﺰی را ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن آﻣﻮﺧﺘﻨﺪ، و ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻓﯿﺾ ﺑﺰرگ ﺷﻬﺎدت دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ آﻧﺎن ﺑﺮای ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺎرﯾﺦ، در ﻧﮕﺎه دﯾﻦ ﻣﺪاران و ﻋﺪاﻟﺖ ﺧﻮاﻫﺎن ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺤﺒﻮب دﻟﻬﺎی ﻣﻮﻣﻨﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ﻗﯿﺎم ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺳﯿﺪاﻟﺸﻬﺪاء در ﻋﺎﺷﻮرای ﺳﺎل 61 ﻫﺠﺮی، ﺑﺎ ﻧﺜﺎر ﺧﻮن ﻫﺎی ﭘﺎک ﻋﺰﯾﺰان، ﺑﯽ ﻗﺮاری ﻫﺎی ﮐﻮدﮐﺎن، ﺑﯽ ﭘﻨﺎﻫﯽ ﺑﺎﻧﻮان، و ﯾﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ آﮐﻨﺪه از» ﻣﺼﯿﺒﺖ «و» ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ «رﻗﻢ ﺧﻮرد. ﺑﺮاﯾﻦ اﺳﺎس، ﯾﺎدآوری اﺧﺒﺎر آن ﻗﯿﺎم ﺧﻮﻧﯿﻦ، ﻫﻤﺮاه ﻋﻮاﻃﻒ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ، ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﻧﺎﻣﺴﻠﻤﺎن، را ﺑﻪ ﺗﺎﺛﺮ واداﺷﺘﻪ و در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻪ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﻋﺰاداری، ﺑﺎ ﺷﮑﻞ ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن، اﻧﺠﺎﻣﯿﺪه اﺳﺖ. از اﯾﻦ رﻫﮕﺬر، ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻬﺎرده ﻗﺮن و اﻧﺪی، ﻫﻤﭽﻨﺎن درس ﻫﺎ و ﭘﯿﺎم ﻫﺎی آن ﻗﯿﺎم زﻧﺪه و ﺗﺎزه ﻣﺎﻧﺪه است.
ملخص الجهاز:
(راهيان نور – محرم ٤٢١- ص ٤٩) بنابراين يکي از فلسفه ها و برکاتي که عزاداري امام حسين (عليه السلام ) و ديگر ائمه (عليهم السلام ) به همراه دارد فرصتي است که براي تجديد معنويت و شناخت معارف و احکام ايجاد ميکند و جو معنوي و احساس ديني به وجود ميآورد.
يعني خدايا اول ستمگري که بر پيامبر و آل او ستم روا داشت لعنت کن ، و يا اينکه دستور داده شده که بعد از نوشيدن آب قاتلين امام حسين (عليه السلام ) را لعنت کنيد (بحار/٣٠٣/٤٤)، سرّ و حکمت اين لعن چيست ؟ براي جواب به اين سوال بايد اين نکته مورد توجه قرار گيرد که همانطور که سرشت انسان فقط از شناخت ساخته نشده است ، تنها از احساسات مثبت هم ساخته نشده است بلکه در انسان همانطور که استعداد خنديدن است ، استعداد گرييدن نيز هست ، دشمني با دشمن سيستمي دفاعي در مقابل ضررها و خطرها ايجاد ميکند و لذا در قرآن فرمود شيطان دشمن شماست و شما نيز او را به دشمني بگيريد (فاطر/١٦)، پس در کنار ستم ، لعن و در کنار تولي تبري و اظهار دشمني نسبت به دشمنان اسلام نيز بايد باشد که اگر اينگونه شويم حسيني هستم (آذرخشي از آسمان کربلا/٢٩) حاصل سخن آنکه بزرگداشت مراسم سيدالشهدا و ديگر امامان بازسازي حيات آنهاست تا از آن به نحو احسن بهره بگيريم .