خلاصة:
زﻣﺎﻧﻪ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ در زﻣﺮه ﺣﺴﺎس ﺗﺮﯾﻦ ادواری ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮدﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺰرگ ﻣﺮدی از ﻗﺒﯿﻠﻪ اﯾﻤﺎن و اﺧﻼق ﺑﻮده اﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺼﯿﺮت و ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪی از ﻣﮑﺘﺐ اﻧﺒﯿﺎء ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻧﻘﻼﺑﯽ اﺧﻼﻗﯽ در ﻣﯿﺎن اﻧﺴﺎن ﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻪ:» آﯾﺎ زﻣﺎن ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ و ﺗﻬﺬﯾﺐ آن ﻧﺮﺳﯿﺪه؟«ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮی اﺧﻼﻗﯿﺎت ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺣﻀﺮت اﻣﺎم ﻫﻤﻪ ﺗﻼش اﻧﺒﯿﺎء و اوﻟﯿﺎء را در ﻣﺴﯿﺮ اﺧﻼق و ﻣﻘﺪﻣﻪ اﻧﺴﺎن ﺳﺎزی ﻣﯽ داﻧﺪ و اﮔﺮ ﺗﻮﺻﯿﻪ
ﺑﻪ ﻋﻠﻢ دارد ﻋﻠﻢ را ﺑﺮای ﺧﻮدﺷﻨﺎﺳﯽ و ﺗﻬﺬﯾﺐ ﻣﻔﯿﺪ ﻣﯽ داﻧﺪ و ﺑﺎﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮدن ﺧﻄﺮ اﻧﺤﺮاف ﺗﻬﺬﯾﺐ را ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ ﻋﻠﻮم دﯾﻨﯽ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﻣﺎم ﺑﺎ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻮﻇﻒ اﺳﺖ ﺧﻮدش را اﺻﻼح ﮐﻨﺪ ﻧﯿﮏ ﺑﺨﺘﯽ و ﺳﺮاﻓﺮازی را در ﮔﺮو اﺻﻼح ﻧﻔﺲ ﻣﯽ داﻧﺪ. ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮران دوﻟﺘﯽ ﺗﻮﺻﯿﻪ در اﯾﺠﺎد ﻣﺤﯿﻂ اﺧﻼﻗﯽ ﺟﻬﺖ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ دارد و ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺷﻨﺎﺳﯽ و واﻗﻌﯿﺖ ﺳﻨﺠﯽ ﺳﻌﯽ دارد اﻧﺴﺎن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﮐﻼم وﺣﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎزد و ﻣﮑﺘﺐ اﺧﻼﻗﯽ اﻧﺒﯿﺎء را ﺻﺤﯿﺢ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ و اﺧﻼﻗﯽ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ملخص الجهاز:
رشد و تعالي در کلام امام خميني (ره ) سيد مصباح الهدي جبارزاده طلبه درس خارج چکيده زمانه غريبي که در آن زندگي ميکنيم در زمره حساس ترين ادواري شناخته ميشودکه شاهد بزرگ مردي از قبيله ايمان و اخلاق بوده ايم که با توجه به بصيرت و بهره مندي از مکتب انبياء توانست انقلابي اخلاقي در ميان انسان ها ايجاد کند و با خطاب به همه مردم با اين جمله که : «آيا زمان توجه به نفس و تهذيب آن نرسيده ؟» مردم را به سوي اخلاقيات متوجه ميکند.
حضرت امام همه تلاش انبياء و اولياء را در مسير اخلاق و مقدمه انسان سازي ميداند و اگر توصيه به علم دارد علم را براي خودشناسي و تهذيب مفيد ميداند و باگوشزد کردن خطر انحراف تهذيب را همگام با علوم ديني معرفي ميکند.
(امام خميني، ١٣٧٨ش : (172/13 از ديدگاه حضرت امام تحصيل علوم ديني بدون تهذيب اخلاق و تزکيه نفس ، نه تنها سودمند و کارآمد نيست ، بلکه خطر انحراف در پي دارد.
در نگاه حضرت امام دانشمند بدون تربيت و اخلاق اسلامي وجودش باعث ضرر به کشور ميگردد لذا توصيه ميکنند به اينکه دانش بايد توأم با اخلاق باشد و براي حصول به اين مقصودايجاد محيط اخلاقي را لازم و ضروري ميداند.
حضرت امام با اين بيان که تربيت صحيح زماني حاصل ميشود که انسان از وحي کمک بگيرد توصيه بر لزوم توجه به قرآن و سنّت دارد و با جاودانه معرفي کردن اصول اخلاقي اسلام اين نکته را گوشزد ميکند که هيچ قانوني جز قانون خداوند نميتواند سعادت بشري را تضمين کند.