Abstract:
این مقاله درصدد بررسی ماهیت ده فرمان و تبیین ارزش آن از نظر محققانی همچون ابنتیمیه، ابنخلدون، سید قطب، ابوعبدالله قرطبی و فخررازی است. به گفته دانشمندان یهود، تورات مشتمل بر 613 حکم است. در میان این احکام، ده حکم اهمیتی ویژه دارند. این فرمانها محور شریعت یهودند و همة احکام شریعت یهود در همین فرامین ریشه دارد. درواقع، قوم اسرائیل با پذیرفتن این فرمانها با خدا همپیمان شده است. تعبیر قرآن کریم از «الواح»، اشاره به دو لوح شامل ده فرمان از کتاب مقدس است که در آیه 145 سوره اعراف به آنها اشاره شده است. نظر به اهمیتی که ده فرمان در نزد عالمان یهود یافت و اشارات دقیق و لطیفی که قرآن کریم به آن دارد، پس از قرون وسطا، حکما و متکلمان و محققانی همچون سید قطب، خطیب تبریزی، ابنتیمیه، ابنخلدون و دیگران با دیدگاههای متفاوت، به نقد و بررسی در اینباره پرداختند که تفصیل این بحث در این مقاله مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
The Quran uses the terms compact، recommendation and commandment to refer to the concept of "'Ahd". The common feature of these three terms is that they indicate man's commitment to the command of Allah. God's compact with man has two forms: internal and verbal. God's internal compact with man refers to the very bestowment of the station of Imamate the precedent of which is divine effusions and the realization of an internal state in man through which election، infallibility، the reality of servitude، the perfection of relation and descent of revelation are realized. Man's compact with God has two forms too: verbal and internal. Man's verbal compact is conceivable towards God and people، which is the very accountability. Man's internal compact means perseverance in the way of faith and practical commitment to beliefs and duties. Aside from the fact that Old Testament does not clearly discuss God's internal compact with man، it has common generalities with the teachings of the Quran in terms of God's verbal compact and man's compact with God. This is contrary to the teachings of the New Testament، which do not regard lawful rituals as the factor for nearness to God; rather، consider belief in Christ and the reality of his fructification as the factor for man's unity with Christ and his salvation.
Machine summary:
"عهد خداوند با انسان در عهد قدیم: نخستین عهد و پیمان الهی که در تورات مطرح شده است، عهد و پیمانی است که خداوند با آدم منعقد کرد: این عهد، پیمان بر سر تسلیم انسان در برابر خداوند و اطاعت از او در منع تناول از درخت ممنوع است: «و خداوند خدا آدم را امر فرموده گفت: از همه درختان باغ بیممانعت بخور، اما از درخت معرفت نیک و بد زنهار نخوری...
شباهتها و تفاوتهای مفهوم عهد خداوند با انسان در عهدین و قرآن کریم در قرآن کریم، عهد قولی که عبارت از نزول وحی مشتمل بر اوامر و تعالیم خداوند است، بر عهد باطنی و احراز کمال نفسی پیامبر در مواجهه با حقیقت ملکوت عالم و ابتلائات الهی مترتب شده است که میتوان آن را «مقام یقین» نامید که مقام انقیاد و تسلیم و عبودیت را به دنبال دارد.
آنجاکه خداوند با ابراهیم عهد میبندد که او را وارث سرزمین مقدس گردانده و آن سرزمین را از نهر مصر تا به فرات، به ذریه او ببخشد، به او فرمان میدهد که گوسالة ماده سه سالهای را گرفته و به دو پاره تقسیم کند (پیدایش:19:15-7) و در موضعی دیگر در یادکرد از پیمانشکنی بنیاسرائیل در عهد خود با خدا، «قطع عهد» آنان که نشان از ضمانت آنان بر التزام بر پیمان الهی بوده است، مطرح شده است."