Abstract:
هدف این مقاله نشان دادن مشکلات روششناختی برنامة پژوهشی است که در ارزیابی روششناسیهای تاریخ اندیشة سیاسی پدیدار میشود. برنامة پژوهشی بر این مدعاست که اصول و قواعد روششناختی آن، برای ارزیابی نحوة شکلگیری، بسط و تکامل روششناسیها در هر حیطهای از دانش بسنده است. در مقابل، این مقاله بر این استدلال است که برنامة پژوهشی مذکور بهدلیل تأکید بر منطق برساخته قادر به ارائة فهم و ارزیابی بسنده از روششناسیها نیست. از اینرو، آن برنامه در سه حیطة روش، نظریه و تفسیر واجد مسائل و مشکلات عدیدة روششناختی است. مسائل و مشکلات در حیطة روش آن است که این برنامه به مسائل شکلگیری روششناسیها و نیز افعال گفتاریکه در هنگام شکلگیری انجام میدهند، وقعی نمینهد. در حیطة نظریه، آن بعد هنجاری نظریههای سیاسی را نادیده انگاشته، فقط بر بعد تبیینی تمرکز دارد و در حیطة تفسیر، این برنامه قادر نیست ابعاد قدیمی پدیدهها را نوآوری تلقی کند و میان وجود فکت و تفسیرش تمیز قایل شود؛ چون از نظر آن، هرگونه نوآوری مستلزم این است که پدیدة مذکور بهلحاظ زمانی در گذشته واقع نشده باشد و آزمونپذیر باشد؛ در نتیجه اکتشاف پدیدههای گذشته تفسیری بدیع تلقی نمیشود. بنابراین، برنامة پژوهشی بهدلیل توجه نداشتن به منطق درونی روششناسیهای اندیشه، متضمن سه مشکل روششناختی در روش، نظریه و حاصل کاربست روش، یعنی تفسیر، شده است و برای رفع این مسائل، آن برنامه باید دستخوش تغییرات بنیادین و نه جرح و تعدیلهای موقت شود.
The purpose of this study was to investigate the problems of methodological research program in the history of political thought appear valuation methodologies. The claim that the principles and methodology of the research program is to evaluate how the formation، expansion، and development of methodologies in the area of knowledge is sufficient. In contrast، this article argues that the research program because of the emphasis on the construction logic can provide understanding and assessment of the methodology is not sufficient. Hence، it is in the realm of theory and interpretation to meet numerous methodological problems: Problems within the scope of that program to the issue of the formation of the methodology، as well as during the formation of speech acts do not prescribe significantly. In the realm of theory، political theory after normative ignored and only focused on the causes. In the area of interpretation، it is not able to scale phenomenon as old as innovation and the presence of artifacts and interpretation to distinguish. Because of that، any innovation requires that the phenomena in terms of time in the past is not testable and therefore، explore the phenomenon can not be considered a new interpretation.Therefore، the research program because of lack of attention to the internal logic of thought، methodology، involves three problems in methodology، theory and application of that methodology، the interpretation، and to address these issues، which have undergone a fundamental change، not mayhem and adjustments to be temporary.
Machine summary:
در ادامه باید خاطر نشان کرد که هر برنامۀ پژوهشی علاوه بر «هستۀ سخت » دارای بخشی به نام «رهنمون » است که واجد دلالت های مختلفی است (برای آشنایی با دلالت های مختلف بنگریدبه : ١٩٩٨ ,Larvor و ٤-١٩٦٣ ,Lakatos) و نیز میتوان آن را بخش تکمیل کنندة هربرنامۀ پژوهشی دانست یا به تعبیری برای آن نقش «حیاتی در روش شناسی هر برنامۀ پژوهشی » :١٩٨٧ ,Nickles) ١٨٤) قایل شد؛ زیرا اگر برنامه ای فاقد بخش رهنمون باشد، مسائلی چون تغییر، پیشرفت و ارزیابی درونی برنامه های پژوهشی محلی از اعراب نخواهد داشت .
(Lakatos, 1970: 125) بنابراین ، مهم ترین وجه ارزیابی تغییر درون برنامۀ پژوهشی مرتبط با مسئلۀ پیشرفت «رهنمونی » است ؛به این معنا که هر عملی درون برنامۀ پژوهشی باید منوط به رهنمون اولیۀاز پیش موجودو منطبق با آن باشد؛ زمانی می توان گفت که تغییر از نظریۀ T به نظریۀ `T درون زنجیره ای از نظریه ها (برنامه های پژوهشی ) «پیشرو» است که نخست جرح و تعدیل های مربوط به کمربند محافظ منطبق با رهنمون باشدوجرح و تعدیل های صورت گرفته ،به شکل موضعی نباشد.
نوآوری در فلسفۀ علم به معنای بدیع بودن در پیش بینی فکتی جدید است ؛ این فکت جدیدنه تنها باید برای معرفت پیشین امری غریب باشد -یعنی درگذشته وجود نداشته باشد- بلکه به لحاظ معرفتی نیز نظریه هاو برنامه های پژوهشی رقیب جدیدآنهارا پیش بینی نکرده باشد.