Abstract:
ورزش رابطه نزدیکی با سلامت روانشناختی فردی و بویژه پیشگیری از بروز ناهنجاری های روانی
نیز دارد. برای ارتقا سطح سلامت روانی افراد و همچنین افزایش مشارکت ورزشی آنها، اولویت
بندی عوامل روانشناختی فردی و مقایسه این عوامل ضروری به نظر میرسد. بنابراین هدف این
مطالعه مقایسه عوامل روانشناختی فردی و میزان مشارکت در فعالیت جسمانی دانش آموزان
دختر و پسر 16 - 12 سال شهر زابل میباشد. روش انجام تحقیق همبستگی بوده و درجمع آوری
داده ها از پرسشنامه کتبیکه روایی و پایایی آن به تایید رسیده، استفاده شد. جامعه تحقیق
10279 نفر دانش آموزان شهرستان زابل بودند، که 600 نفر به عنوان نمونه به شیوه ی نمونه گیری
هدفمند انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS ویراست 23 و MINITAB
ویراست 17 استفاده شده است. همچنین سطح معنی داری 05 / 0 گرفته شد. نتایج نشان داد که
در متغیر مشارکت در انواع رشته های ورزشی و متغیر میزان فعالیت جسمانی در شرایط مختلف
روزمره میانگین گروه پسران در سطح بالاتری نسبت به گروه دختران قرار گرفته است و در متغیر
میزان فعالیتهای نشسته پسران در سطح بالاتری نسبت به دختران قرارگرفته اند. همچنین در
متغیرهای موانع ادراکشده، حمایت اطرافیان در زمینه فعالیت ورزشی و نگرش نسبت به فعالیت
بدنی گروه پسران در سطح بهتری نسبت به گروه دختران قرارگرفتهاند. احتمال دارد دلیل این
برتری اعتقادات خانوادگی افراد نسبت به عدم حضور دختران در میادین ورزشی باشد که سبب
کاهش مشارکت ورزشی آنها شده است. همچنین ممکن است جامعه حال حاضر شهر زابل
توانایی پذیرش فعالیت جسمانی دختران را نداشته باشد که سبب عدم حمایت دختران از طرف
اطرافیان و خانواده میشود. علاوه بر این عدم زمان کافی والدین جهت مشارکت ورزشی با فرزندان
خود میتواند دلیل پایین بودن میزان مشارکت جسمانی دختران باشد. در پایان پیشنهاد میشود
که نسبت به آگاه سازی افراد از میزان مشارکت در فعالیتبدنی که دارند، نسبت به آنچه که واقعا
در آن سطح میباشند اقدام شود.
Machine summary:
ليچتي و 1- Wal set 2-Rodis 3- Lodewyk & Pybus 4- Zhang 5- Huang & Humphreys 6- Prins زابريسکي (٢٠٠٩١) در پژوهشي که بر دختران کالج و مادران شان انجام شد تصوير ذهني و باورآن ها در مورد ظاهرشان و رابطه آن با عوامل بازدارنده از مشارکت در ورزش را مورد بررسي قرار گرفت و اين نتيجه حاصل شدکه تصوير ذهني اين زنان از خود و از نوع ظاهر بدني خويش عامل بازدارنده ي ايشان از مشارکت در ورزش است [٢٠].
نادريان (١٣٨٨) در پژوهشي که به بررسي رابطه نگرش با مشارکت افراد در شهر اصفهان پرداخت نشان داد که نگرش دختران به ورزش و فعاليت جسماني موجب افزايش ميزان فعاليت بدني آن ها ميشود، که اين نتايج با يافته هاي ما همخواني دارد.
توجه خاص به سلامتي و امنيت دختران از طرف والدين در فرهنگ ايران امري رايج است ، بنابراين فعاليت هاي خارج از منزل دختران نوجوان موضوع حساسي براي والدين ايراني محسوب 1- Hsu 2- Standage 3- Amorose & Butcher 4- Murphy 5- Kubik 6- Handerson 7- Bocarro 8- Smith & Handley 9- Wenhao Liu 1 - Silverman & Subramaniam 0 ميشود؛ به طوري که براي اطمينان از امنيت فرزندانشان ، به طورمعمول اين نوع فعاليت هاي نوجوان تحت نظارت والدين انجام ميشود، بعنوان مثال فرزندشان را در رفت و آمد همراهي ميکنند و يا بازگشت به منزل قبل از تاريکي يک هنجار اجتماعي محسوب ميشود.