Abstract:
این مقاله با هدف بررسی تعهد دولت ها درتامین امنیت دارویی در کشور یمن تدوین شده است. حملات عربستان از سال 2015 تاکنون تبعات انسانی و همچنین بحران های قابل توجهی در حوزه های بهداشتی و سلامتی وهمچنین در حوزه های غذا و دارو برای این کشور در پی داشته است که ادامه این روند باعث افزایش فاجعه انسانی در این کشور خواهد به همین دلیل جهت رفع این مسیله نیازمند همکاری کشوها وسارمانهای بین المللی در حوزه تامین دارو وغذا می باشیم. مساله اصلی این مقاله بدین صورت بود که گستره تعهد دولت ها و سازمان های بین المللی در تامین دارو و ملزومات دارویی نسبت به کشور یمن شامل چه مواردی می شود ؟ این پژوهش به شیوه توصیفی وتحلیلی وبا استفاده از متون حقوقی وکتابخانه ای به این نتیجه رسید که اصل بر دسترسی همه افراد به دارویکی از حقوق بنیادینی می باشد ولی براساس اسناد بین المللی به نظر می رسد که گستره تعهد دولت ها و سازمان ها در تامین دارو وملزومات دارویی نسبت به کشور یمن جنبه حداقلی دارند یعنی اینکه دولت ها وسازمان ها در تامین داروهای ضروری کشور یمن در حوزه سلامت و بهداشت متعهد به اقدامات آنی و فوری می باشند. از سویی یافته ها نشان می دهد که نظام حقوقی بین الملل می تواند با توسل به سازکاروهایی همچون حق سلامتی و حقوق بشر وحمایت از سلامتی شهروندان و افراد وهمچنین با توجه به مقررات وکنوانسیون های حقوق بین المللی در زمینه تامین دارو می تواند دولتها را ملزم نمودن ومکلف به تامین و عرضه دارو به شهروندان یمن کند.
Machine summary:
به بیان دیگر ارتباط بسیار عمیقی میان حقوق بشر و حق بر سلامتی و بهداشت عمومی وجود دارد، به طوری که احترام به حقوق انسانها از میزان آسیب پذیری افراد در برابر مشکلات ناشی از سلامت و بهداشت عمومی است سیستم سلامت و بهداشت عمومی در جامعه بین المللی میتواند به گونهای طراحی شود که سبب ترویج حقوق بشر یا نقض آن گردد در نتیجه سلامت و بهداشت عمومی به عنوان یکی از ارکان اساسی حقوق بشر به شمار میآید چرا که تمامی انسانها از ارزش یکسانی برخوردارند و باید از حمایتهای برابری در حوزه سلامتی بهره مند گردیده و شأن و کرامت انسانی آنها توسط دولتها احترام گذاشته بشود(ابراهیمی؛ 1392: 53) بنابراین تبیین مفهوم حق بر سلامتی و بهداشت عمومی با عنایت به سیر تحول آن در سده حاضر ما را به این نتیجه رهنمون میسازد: که اولاً این حق مربوط به جامعه بین المللی بوده و از بطن آن متولد شده است و در ارتباط با امکانات جوامع از یک سو و ارزشها و ایدئولوژیهای حاکم از سوی دیگر شکل میگیرد و حجم خدمات و پوشش آن را تعیین میکند و لذا این حق یعنی حق بر سلامتی بیانگر حقوق فردی و تعهد دولتها برای تضمین چنین حقی است؛ثانیا حق بر سلامت و بهداشت عمومی با وجود این که یک پدیده تاریخی است یکباره ایجاد نشده است،بلکه در گذر زمان و با توجه به تحولات حاکمی که بر دولتها به ویژه بر دولتهای صنعتی تکوین یافته و در بستر چنین تحولاتی شکل منسجمی را به خود گرفته است و در این زمینه در خدمت حقوق بشر قرار گرفته است.