Abstract:
این مقاله امکان استفاده از وسایل هوایی بدون سرنشین با استفاده از شبکههای حسگر بیسیم در عملیاتهای نظامی و مختلف مانند: ردیابی حرکات دشمنان یا محافظت کردن از نیروها و تجهیزات را بررسی میکند. وسایل هوایی بدون سرنشین (UAV) میتواند به عنوان عناصر اولیه شبکههای حسگر یا شبکههای موجود توسعه یافته درنظر گرفته شوند که بسیار انعطاف پذیر هستند و چرخه کارکرد آنها به طور چشمگیری به دلیل مصرف کمتر انرژی در گرههای حسگر ساکن طولانی تر است. در این مقاله ساختارهای معمولی متعددی را که شبکه حسگر بیسیم در آن دخیل است را معرفی کرده و مزایای استفاده از این شبکهها و چالشهای احتمالی را مورد بررسی قرار دادهایم.
Machine summary:
وسایل هوایی بدون سرنشین (UAV) می تواند به عنوان عناصر اولیه شبکه های حسگر یا شبکه های موجود توسعه یافته درنظر گرفته شوند که بسیار انعطافپذیر هستند و چرخه کارکرد آنها به طور چشمگیری به دلیل مصرف کمتر انرژی در گره های حسگر ساکن طولانی تر است.
com - محمدمهدی نوروزیان، دانش آموخته کارشناسی مهندسی کامپیوتر، دانشکده شهید شمسی پور (نویسنده مسئول) 1- مقدمه شبکه های حسگر بی سیم یا WSN به طور چشمگیری به بخش مهمی از سیستم های مخابراتی و ارتباطاتی دوربرد تبدیل شده اند که در بسیاری از اعمال نظامی کاربرد دارند، از اصلی ترین مزایای استفاده از WSNها در شرایط عملیات نظامی میتوان به سریع، آسان و ارزان بودن ساخت زیر بنا در محدوده، بدون نیاز به ایجاد پوشش اشاره کرد.
حسگرهای متحرک در به کارگیری وسایل حمل نقل زمینی بدون سرنشین (UGV) که برای طی کردن سطح زمین و وسایل هوایی بدون سرنشین (UAV) برای پرواز که در هوا میسر می شود، اطلاعات جمع آوری شده به پایگاه اصلی BS انتقال داده و به سمت مکان هایی که قرار است عملیات انجام شود هدایت میشود.
اگر UAV ها در سطح دوم شبکه های حسگر بی سیم استفاده شوند، تمام تبادلات با پایگاه مرکزی توسط آنها انجام میشود و مشاهده کردن زمین همچنان توسط حسگر های ساکن که به طور تصادفی گروه بندی شده اند انجام میگیرد.
همکاری بین حسگر های متحرک و ساکن، دامنه وسیعی از انتخاب ها برای توسعه دسترسی و کاربرد شبکه حسگر های بیسیم مورد استفاده در عملیات های نظامی را فراهم میکند (Erman, Hoesel, 2008)، که با کاهش مصرف انرژی به کمترین مقدار ممکنه همراه است.