Abstract:
نوشتار زیر حاصل نظرات
علی رضا علویتبار درباره مسائل زنان از
دیدگاه روشنفکری دینی است. وی ضمن
آنکه به بررسی پارهای از مسائل زنان در
ایران میپردازد، انگیزه توجه جریان
روشنفکری دینی به مسائل زنان و اقدامات
آنان را در راستای بهبود بخشیدن به
وضعیت زنان تشریح مینماید و در
جمعبندی نهایی فعالیت روشنفکران دینی در
این حوزه را با توجه به محدودیتهای موجود
در جامعه ایران، تلاشی موفق میشمارد.
Machine summary:
"» سؤال اینجاست که اگر ایشان از نگاه جریان روشنفکری دینی به تحلیل نشسته است، چگونه در ارزیابی خویش ملاک تشخیص وضعیت مقبول یا نامقبول زنان مسلمان را مقایسه موقعیت آنان با موقعیت زنان در کشورهای صنعتی و مدرن قرار داده است؟ این نگاه شاید با کلمه «نواندیشی» به نوعی سازگار باشد؛ اما با جزء دوم که «دینی بودن» است هیچگونه تناسبی ندارد؛ چراکه آنچه در غرب و کشورهای صنعتی بر حوزه مسائل زنان حاکم است، محصول نظام فردمدار و سکولار غرب است که از ریشه و اساس با مبانی تفکر دینی در تعارض میباشد.
(1) سؤال این است که چگونه میتوان دینی را که ریشههای اساسی تفکرش با بنمایههای فرهنگ مدرنیته و مؤلفههای آن در تعارض آشکار است، با آن فرهنگ جمع کرد و هماهنگ نمود؟ علاوه بر این، براساس چه ملاک معرفتشناسانه و روششناسانهای میتوان همسویی دین با ویژگیهای سکولاریستی و لیبرالیستی نظام صنعتی غرب و دوران مدرن را شاخصه ممتاز روزآمدی و کارآمدی دین دانست؟ آیا دینی که راز جاودانگی و تعلق به کل تاریخ بشر از جلوههای اعجاز اوست، نیازمند تابعیت از شرایط برخاسته از فرهنگ و الگوهای مادی غربی و تغییر و اصلاح براساس آنهاست؟ آیا چنین پنداری اصل شفاف خاتمیت را مورد تردید قرار نمیدهد؟ اینکه جناب آقای علویتبار فاش میگوید که روشنفکران دینی پس از انقلاب به دنبال تحقق مدرنیته در جامعه اسلامی ایران هستند و چون دین و فقاهت را مانع اساسی بر سر نفوذ فرهنگ مدرنیته غربی میدانند، به تفسیر و تأویل مبانی و گزارههای دینی دست یازیدهاند، نکتهای درست و اساسی است که دیگران معمولا از گفتن آن پرهیز میکنند."