Abstract:
مطالعه و شناخت ویژگی های جمعیتی هر شهر مهمترین قدم در برنامه ریزی های شهری است. با توجه به افزایش روزافزون جمعیت شهری، بررسی های دقیق و همه جانبه در بخش های مختلف شهرها از ضرورت های انکارناپذیر در برنامه ریزی های اصولی می باشد.هدف این مقاله بررسی نقش و تاثیر جمعیت در تغییرات شاخص های اجتماعی مسکن در شهر اهواز می باشد. همچنین روش تحقیق در این مقاله از نوع روش اسنادی، کتابخانه ای و توصیفی ـ تحلیلی است. نتایج بدست آمده در رابطه با نقش جمعیت در تغییرات شاخص های کمّی و کیفی مسکن در شهر اهواز نشان می دهد که شاخص های کمّی مسکن (تراکم نفر در اتاق، تراکم نفر در واحد مسکونی، تراکم اتاق در واحد مسکونی) روند روبه رشدی داشته اند. همچنین از نظر شاخص های کیفی مسکن نیز روند مطلوبی داشته است. پس می توان گفت که بهبود شرایط مسکن در شهر اهواز ناشی از کاهش نرخ رشد جمعیت، کاهش نرخ رشد خانوار، جریان نزول نرخ رشد موجودی مسکن و کاهش نرخ تغییر تراکم خانوار در مسکن می باشد.
Machine summary:
"ملاکهای جمعیتی در ارزیابی وضعیت مسکن شهر اهواز شاخصهای اجتماعی مربوط به ازدحام جمعیت یا کمیت مسکن شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی این شاخص بیانگر نسبت خانوارها به واحدهای مسکونی موجود بوده و معمولترین شاخصدر برآورد کمبود تعداد واحدهای مسکونی یک جامعه میباشد،بدینصورت که با استاندارد قرار دادن یک واحد مسکونی برای یک خانوار،تعداد کمبود مسکن تعیین میگردد.
جدول 1-شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی شهر اهواز سال 1385-1345 (به تصویر صفحه مراجعه شود) مأخذ:نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن سالهای 1385-1345.
نمودار 2-توزیع واحدهای مسکونی برحسب تعداد خانوار ساکن در طی سالهای 1385-1345 (به تصویر صفحه مراجعه شود) افزایش تعداد واحدهای مسکونی تکخانواری نشان از این دارد که به مروز زمان با تکهستهایشدن خانوارها و نیز تغییر تدریجی فرهنگ زیستی بیشتر خانوارها مایل به داشتن یک واحدمسکونی مستقل و جدا از خانواده پدر میشوند و یک منزل مسکونی مستقل برای خانواده خودتدارک دیدند.
در سالهای 1365 و 1375 کمتر از 0/5 درصد از کل واحدهای مسکونی شهر اهواز بیش از چهار خانواررا در خود جای داده بودند و به سخن دیگر در سالهای 1375 بیش از 120 هزار خانوار به طور مستقل در یک واحد مسکونی مستقل زندگی کردهاند و بقیه به طور مشترک در واحدهایمسکونی دو خانواری و بیشتر سکونت داشتند که جهت برقراری شرایط متعادل و بهینه باید تلاشنمود تا از تراکم خانوارها در واحد مسکونی کاسته و موقعیتی را فراهم آورد تا در هر واحدمسکونی تنها یک خانوار ساکن باشد."