Abstract:
مسولیت اخلاقی یکی از انواع مسولیت هـایی اسـت کـه متوجـه آدمـی می شـود. مسـولیت اخلاقی انسان در قبال جسم خویش نیز یکی از انواع مسولیت هاست که برعهده هر انسان بالغ و عاقلی خواهد بود. به نظر می رسد برای موفقیت در انجام مسولیت های اخلاقی در همه ابعاد بایـد وظایف اخلاقی خویش در قبال جسم خود را شناخت و به انجام آن مسـولیت اهتمـام ورزیـد تـا زمینه مناسب تری برای موفقیت در انجام دیگر مسولیت ها و وظایف فـراهم شـود. در ایـن مقالـه مسولیت اخلاقی انسان در قبال خویش به دو بخش مسولیت اخلاقی مرتبط با سـلامتی جسـم و مسولیت اخلاقی مرتبط با سلامتی روح و روان تقسیم شده است . سپس ضـمن تبیـین مسـولیت اخلاقی نوع اول ، کارکرد آن را نیز علاوه بر تامین بهداشت و درمان جسمی ، در تـامین سـلامتی روحی و معنوی با استناد به متون دینی مورد تاکید قرار داده و راهکارهـای دسـتیابی بـه آن نیـز تبیین شده است .
Machine summary:
: محمدی الریشهری ، ١٣٨٣، ج١، ص٣٣، ح٢و٣) در اینجا پرسشی مطرح خواهد شد و آن اینکه آیا مراقبت از جسم بـه عنـوان یـک وظیفـه اخلاقی و یا وظیفه شرعی به شمار می آید؟ آیا انسان به عنوان موجودی آزاد که خداوند او را آزاد آفریده و آزادی حق طبیعی اوست مالک و اختیاردار جسم خویش نیست ؟ آیا او مجـاز نیسـت بـه جسم خود آسیبی وارد آورد و یا عمر خود را کوتاه کرده و به اختیار خود به زندگی اش پایان دهد؟ شاید پیروان برخی مکاتب بشری هرگونه تصمیمی که آدمی برای جسم خویش می گیرد، و هرگونه تعاملی که با جسم خویش دارد را مشروع و پذیرفته شده قلمداد کنند و انسان را صـاحب اختیار جسم خویش بدانند و به او اختیار بدهند تا هرگونه رفتاری در رابطـه بـا جسـم خـویش در پیش بگیرد، اگرچه در جهت زیان رسانی به جسم خود باشد؛ اما همان گونه که گذشت ، در تعـالیم آسمانی دین مبین اسلام جسم انسان همانند امانتی اسـت کـه در اختیـار او قـرار داده شـده و او موظف است امانتدار بوده و در محافظت از موهبت وجود که خداوند به او اعطا کرده اسـت در راه دستیابی به سعادت و کمال بهره گیرد.