چکیده:
کشور ایران از مزیت های نسبی فراوانی به ویژه در صنایع مربوط به نفت و گاز، کانی های فلزی و غیرفلزی برخوردار است. دو مورد از این صنایع بزرگ شامل پالایشگاه گازی پارسیان و کارخانه ی سیمان لامرد است، که اولی در شهرستان مهر و دومی در شهرستان لامرد از توابع استان فارس قرار دارد. پژوهش حاضر بر این فرض کلی استوار است که: احداث واحدهای صنعتی در منطقه ی لامرد قدیم، زمینه های پیشرفت و توسعه ی آن را فراهم نموده است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است؛ که پس از تایید روایی و پایایی، داده های جمع آوری شده توسط spss پردازش گردید. در بخش تجزیه و تحلیل نیز از روش تحلیل عاملی برای شناسایی عوامل اصلی، از روش همبستگی پیرسون و اسپیرمن برای سنجش چگونگی و میزان شدت همبستگی میان متغیرها، از روش رگرسیون برای ارایه ی مدل ریاضی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که احداث واحدهای بزرگ صنعتی موجب افزایش اشتغال، افزایش رفاه، افزایش مهاجرت به منطقه، بهبود و توسعه ی زیرساخت های فیزیکی (جاده ها و خطوط ارتباطی از یک سو و فعالیت های ساخت و ساز مسکن از سوی دیگر) و به طور کلی باعث تسریع در فرآیند زمینه سازی رشد و توسعه ی منطقه ای گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"زیر فرض رفاه اقتصادی : به دلیل آن که از یک طرف ضرایب همبستگی اسپیرمن و پیرسون به ترتیب اعداد بالای ٠/٧٣٤ و ٠/٧٦٣ را نشان میدهند و از طرف دیگر، Beta حاصل از خروجی رگرسیون این متغیر نیز، ضریب بالای ٠/٧٦ را نشان میدهد، میتوان نتیجه گرفت که رابطه ی معناداری میان دو متغیر توسعه ی صنعتی (احداث واحدهای بزرگ صنعتی) و رفاه اقتصادی برقرار است .
نتیجه گیری : با توجه به این که اصولا هدف برنامه ریزی منطقه ای، عمران و توسعه مناطق ، ایجاد دگرگونی کامل و اساسی درکلیه شئونات زندگی مردم و بکارگیری نیروهای مادی و معنوی و طبیعی منطقه ، کاهش نابرابری های منطقه ای و درون منطقه ای ، کاهش اختلاف سطح شهر و روستا، افزایش نیروهای تخصصی، افرایش کارآیی اقتصادی (زیاری ، ١٣٧٨ : ٩١)، میباشد، سرمایه گذاری در زیر بخش های مختلف صنعت با تأکید بر منابع و امکانات مناطق در چارچوب طرح آمایش سرزمین قابلیت و توانایی تحقق نسبی اهداف مذکور را دارد.
نتایج این مطالعه نشان داد که خوشبختانه احداث واحدهای صنعتی بزرگ در منطقه لامرد دارای یکسری پیامدهای اقتصادی اجتماعی مثبت بوده است به - طوریکه بتدریج شاهد کاهش سطح اختلاف آن با مناطق برخوردارکشور، کاهش نسبی مهاجرت های برون استانی، جذب نیروی انسانی بومی (از داخل استان ) و غیر بومی (خارج از استان )، ایجاد اشتغال ، درآمدهای پایدار، افزایش بهره گیری از قابلیت ها و ظرفیت های موجود در منطقه (نفت ، گاز، سیمان )، افزایش رفاه اقتصادی و اجتماعی هستیم ."