چکیده:
های شگرف کشور ایران در سالهای اخیر، دستاوردهای علمی بسیاری از حوزهها، علیرغم پیشرفت چندان جنبه عملی به خود نگرفته است؛ موضوعی که تحت تاثیر نقش دولت، بهعنوان متولی اصلی حوزههای عمومی است .خط مشیهای آموزش عالی یکی از مهمترین جلوههای نقش محوری دولت در این زمینه است: برنامههایی که طراحی و اجرای مناسب آنها نیازمند درک صحیح روابط و حلقههای علت و معلولی اصلی آنها است .مقاله حاضر بهدنبال تحلیل ارتباط صنعت و دانشگاه در مشیهای خط آموزش عالی برنامه پنجم، با بهرهگیری از مدلسازی پویایی سیستمها است. روش پژوهش از نوع مدلسازی تبیینی است. به این منظور خطمشیهای آموزشعالی در برنامه پنجم، با بهرهگیری از نظر خبرگان مدلسازی شده و مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان میدهد توجه به تاخیرهای زمانی، حلقههای علّی تقویت و متوازنکننده در محورهای کیفیت، جمعیت و منابع مالی، تا حد زیادی در انسجام برنامهها موثر هستند. بر مبنای شبیهسازی رفتار متغیرهای کلیدی خطمشیهای آموزش عالی، پیشنهادهایی برای بهبود خطمشیها ارائه شده است.
خلاصه ماشینی:
برای رسیدن به این هدف، روابط علی متغیرهای کلیدی آموزش عالی در سطوح مفهومی و عملیاتی را مبنای مدلسازی علی9، شناخت حلقههای علی و طراحی مدل جریان2 قرار دادیم و با بهرهگیری از شبیهسازی رفتار متغیرها در طول زمان، پیشنهادهای بهبود در مورد مجموعهی خطمشیها را ارائه کردیم.
بر این اساس در مقاله حاضر، تحلیل خطمشیهای آموزش عالی در برنامه پنجم توسعه معموال ذیل رویکرد دوم قرار دارد و با در نظر گرفتن ویژگیهای تکنیک پویایی سیستم، مکاتب این رویکرد به شیوهای تلفیقی استفاده شده است.
به این ترتیب ارتباط صنعت و دانشگاه به طور مستقیم به عنوان یکی از متغیرهای کلیدی خطمشیهای آموزش عالی در برنامه پنجم مورد توجه بوده و به طور غیرمستقیم در بخشهای دیگر نیز ایفای نقش میکند.
در این پژوهش با توجه به موضوع ارتباط صنعت و دانشگاه و چالشهای عمده مطرح شده در برنامه پنجم، سه محور اصلی برای طراحی مدل جریان انتخاب شد9که عبارتاند از کیفیت آموزش و پژوهش، روندهای جمعیتی و منابع مالی.
ماده 29، بند الف: در صورت تحقق این برنامه، تعداد پژوهشهای کاربردی افزایش خواهد یافت؛ این به معنی رشد ارتباط صنعت و بخشهای دیگر با دانشگاه است.
ماده 29، بند د: مطابق با شکل 2، اقدامات برشمرده شده در این بند از یک سو به دلیل تولید منابع مالی و امکانات بیشتر برای سیستم آموزشی و ایجاد تولیدات علمی باعث افزایش کیفیت آموزش خواهند شد و از سوی دیگر کیفیت پژوهش افزایش خواهد یافت که این افزایش با افزایش ارتباط صنعت و دانشگاه و کیفیت اعضای هیئت علمی همراه خواهد بود.