چکیده:
هدف از این پژوهش ، بررسی تاثیر مصرف مالتودکسترین بر مقدار گلوکز خون و شاخص های بی هوازی پسران جوان ورزشکار بود. ٣٠ پسر جوان ورزشکار به عنوان نمونه انتخاب و به دو گروه تجربی (تعداد= ١٥؛ میانگین و انحراف معیار سنی ٠/٨±١٦/٦٧ سال ، قد٥/٢٢±١٧١/٢٧سانتی متر و وزن ٤/٢٩±٦٧/٨٧ کیلوگرم ) و کنترل (تعداد= ١٥؛ میانگین و انحراف معیار سنی ١/٠٣±١٦/٧٣ سال ، قد ٥/٤١±١٧٣/٣٤ سانتی متر و وزن ٤/٢٥±٦٩/١١ کیلوگرم ) تقسیم شدند. آزمودنی ها در طول ٦٠ دقیقه دویدن با ٧٠ درصد ضربان قلب بیشینه ، هر ١٥ دقیقه ، محلول مالتودکسترین ٥ درصد یا دارونما به مقدار ٣ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن مصرف کردند. قابلیت های بی هوازی شامل اوج توان ، میانگین توان و شاخص خستگی با استفاده از آزمون وینگیت اندازه گیری شد. برای سنجش مقدار گلوکز خون از دستگاه گلوکومتر استاندارد استفاده شد. برای سنجش اندازة اثر مصرف مالتودکسترین بر متغیرهای وابسته از آزمون آماری اومگا دو (٢) استفاده شد. براساس اطلاعات به دست آمده ، ٦١/٨٤ درصد از کاهش گلوکز خون در گروه کنترل را می توان به اثر متغیر مستقل نسبت داد که بسیار زیاد ارزیابی می شود. با توجه به نتایج می توان گفت که مصرف مکمل مالتودکسترین در طول ٦٠ دقیقه فعالیت هوازی با ٧٠ درصد ضربان قلب بیشینه بر میانگین تغییرات گلوکز خون و متغیرهای بی هوازی در پسران جوان ورزشکار تاثیر معنی دار و اندازة اثر قابل قبولی دارد.
خلاصه ماشینی:
کارشناس ارشد گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه محقق اردبیلی چکیده هدف از این پژوهش ، بررسی تأثیر مصرف مالتودکسترین بر مقدار گلوکز خون و شاخص های بی هوازی پسران جوان ورزشکار بود.
با توجه به نتایج می توان گفت که مصرف مکمل مالتودکسترین در طول ٦٠ دقیقه فعالیت هوازی با ٧٠ درصد ضربان قلب بیشینه بر میانگین تغییرات گلوکز خون و متغیرهای بی هوازی در پسران جوان ورزشکار تأثیر معنی دار و اندازة اثر قابل قبولی دارد.
از این رو، با توجه به تناقض در یافته های پژوهشی در زمینة مکمل گیری کربوهیدرات مالتودکسترین بر شاخص های بی هوازی از یک سو و نبود تحقیقات کافی در زمینة بررسی عوامل مذکور در فعالیت های شدید ٦٠ دقیقه ای در پسران ورزشکار منطقة قفقاز از سوی دیگر، همچنین با توجه به اینکه در اغلب منابع علمی اندازة اثر١ مصرف کربوهیدرات در نتایج ارائه نشده و معلوم نیست که چند درصد از تغییرات متغیر وابسته را می توان به متغیر مستقل نسبت داد.
حال که میانگین تفاضل دو گروه معنی دار بود، نتایج آزمون اومگا دو (٢) حاکی از آن است که ١٩/١٨ درصد از تغییرات گلوکز خون را می توان به اثر متغیر مستقل (مصرف مالتودکسترین ) نسبت داد.
/ شکل ٤- مقایسة شاخص خستگی گروههای تجربی و کنترل از مرحلة پیش آزمون تا پس آزمون بحث و نتیجه گیری نتایج نشان داد که مصرف محلول مالتودکسترین ٥ درصد در حین اجرای فعالیت با شدت ٧٠ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی از افت قند خون جلوگیری می کند و اوج و میانگین توان را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار می دهد.