چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تمرین و تعلیم مفاهیم آمادگی بر عوامل آمادگی جسمانی با بررسی نقش میانجی عوامل روان شناختی انجام گرفت . ٨٤ نفر از دانش آموزان سالم و غیر ورزشکار (با میانگین و انحراف سنی ٠/٤٩± ١٢/٥، قد ٦/١ ± ١٥٣/٨ سانتیمتر و وزن ٧/٣±٤٦/٢٥ کیلوگرم) که به مدت ٣ الی ٦ ماه فعالیت منظم ورزشی نداشتند، به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به روش تصادفی در سه گروه تمرین - تعلیم ، تمرین و کنترل (٢٨=n) تقسیم شدند. از پرسش نامه بهداشتی– ورزشی و دانشی محقق ساخته و پرسش نامه انگیزش درونی دسی وریان (١٩٩٨) و آزمونهای مربوط به عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت برای جمع آوری اطلاعات در مرحله پیش و پس آزمون استفاده شد. از تحلیل واریـانس چند متغیـره (MANOVA) و تحـلیل واریانس سـاده برای مقایسه آمادگی جسمانی و عوامل روانشناختی و مقایسه هر یک از عوامل در بین گروه ها و از آزمونهای تعقیبی (LSD) برای مقایسه جفتی هریک از عوامـل در بین گروه ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین گروههای مورد بررسی در شاخص های آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی - عروقی (٠٠٠١=p)، انعطافپذیری (٠٠٠٠=p)، استقامت عضلانی (٠٠٠٠=p)، قدرت پنجه (٠٠٣٢=p) و شاخص های روانشناختی شامل انگیزش (٠٠٠٩=p) و دانش (٠٠٠٠=p) تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی (LSD) نشان دادند استقامت قلبی– عروقی گروه تمرین - تعلیم از هر دو گروه تمرین و کنترل بهتر است . انعطافپذیری و استقامت عضلات شکم گروه کنترل از هر دو گروه تمرین و تمرین - تعلیم کمتر بود، اما دو گروه تمرین و تمرین - تعلیم اختلاف معناداری با هم نداشتند. قدرت پنجه و انگیزه درونی گروه تمرین از گروه تمرین - تعلیم و کنترل بهتر شد. درنهایت ، میزان دانش گروه تمرین - تعلیم از هر دو گروه تمرین و کنترل بهتر بود، در حالی که دو گروه تمرین و کنترل برتری نسبت به یکدیگر نداشتند. به طور کلی، نتایج این پژوهش موید تاثیر تمرین - تعلیم مفاهیم آمادگی روی برخی عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی از طریق افزایش سطح دانش و تغییر نوع نگرش افراد درجهت مثبت و بالابردن سطح انگیزه درونی بود.
خلاصه ماشینی:
( و داشتن سبک زندگی فعال است ( 8،4،1 دربارة راهبردهای انگیزشی و تغییرات رفتاری در دانشآموزان باید اذعان کرد که با توجه به میزان علاقه آنان به انجام بازی و حرکات لذتبخش و داشتن سطح فعالیت بدنی زیاد ( 8،1 ) و همچنین با بررسی نتایج پژوهشهای انجام شده در این زمینه که نشان دادند اکثر دانشآموزان بدنهایی غیر آماده دارند ( 13 )- نیاز به برنامه تغییرات رفتاری و استراتژیهای انگیزشی در کلاسهای درس تربیت بدنی احساس میشود ( 8،1 ) که - در این باره کوربین و همکاران ( 1987 ) مدل پلکان آمادگی مادامالعمر را با مراحل 1- تمرینات منظم 2 کسب آمادگی بدن 3- الگوی تمرین شخصی 4- ارزشیابی فردی 5- حل مسئله برای کمک به دانشآموزان جهت توسعه رفتارهای آمادگی جسمانی در یک توالی توسعهای مناسب مطرح ساخته اند ( 8،3،1 ).
البته گفتنی است نقش دانش مفهومی و 1Fitness fun 2Practice 3Knowledge 4Attitude 5Choice 6 Self monitoring 7 Active lifestyles انگیزش درونی در بهبود یا افزایش عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت در حد متغیری واسطه ای اسـت نه متغیر اصلی و در واقع میتوان عوامل آمادگی جسمانی را از این طریق توجیه کـرد.
چو- چین – چی (٢٠٠١) در تحقیق خود که دربارة دانش آموزان دبیرستانی انجام داد به بررسی تعلیم مفاهیم آمادگی مرتبط با سـلامت ، دانش مربوط به آمادگی و زمان فعالیت بدنی پرداخته و بیان کرد که در گروه تجربی دانش مربوط به آمادگی افراد و مدت زمان فعـالیت نه تنها توسعه معناداری پیدا کرده بلکه افزایش معناداری نیز از مرحله پیش آزمون به مرحله پس آزمون نشانداده است (١٧).