چکیده:
هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر روشهای ارائه بازخورد (پس از کوشش های موفق و ناموفق ) بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در تکلیف تولید نیرو بود. ٦٠ دانشجوی مقطع کارشناسی (با دامنه سنی ٤±٢٠.٦) در این آزمایش شرکت کردند و بر اساس نوع بازخورد دریافتی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول بعد از کوشش های موفق بازخورد دریافت میکردند. گروه دوم پس از کوشش های ناموفق و گروه سوم هیچ بازخوردی دریافت نمی کردند. همه شرکت کنندگان در تمامی کوشش ها در مرحله اکتساب و یادداری برآورد خطا داشتند. تکلیف ، تولید نیروی ٧٠ درصد بیشینه قدرت پنجه دست راست با استفاده از دستگاه تولید نیرو بود. پس از جمع آوری دادهها، برای تجزیه و تحلیل نتایج مرحله اکتساب، از تحلیل واریانس با تکرار سنجش استفاده شد. در آزمون یادداری، روش تحلیل واریانس یک راهه به کار گرفته شد. نتایج مرحله اکتساب نشان داد بین گروه اول (KR پس از کوشش های موفق ) و گروه دوم (KR پس از کوشش های ناموفق )، درعملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (٠.٠٥ <P). بااین حال، در آزمون یادداری، بین گروه اول (KR پس از کوشش های موفق ) و گروه دوم (KR پس از کوشش های ناموفق )، در عملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری حادث شد (٠٠٥≥P). به عبارتی، گروه اول که پس از تلاش های موفق بازخورد دریافت میکردند عملکرد بهتری در تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطاهای شان نسبت به گروه دوم و گروه کنترل داشتند.این الگوی نتایج نشان میدهد اگر افراد پس از کوشش های موفق نسبت به کوشش های ناموفق بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهدداد.
خلاصه ماشینی:
نتایج مرحله اکتساب نشان داد بین گروه اول (KR پس از کوشش های موفق ) و گروه دوم (KR پس از کوشش های ناموفق )، درعملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (٠.
این الگوی نتایج نشان میدهد اگر افراد پس از کوشش های موفق نسبت به کوشش های ناموفق بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهدداد.
از آنجا که استفاده از اطلاعات درونی در تشخیص منابع خطا در غیاب بازخورد بیرونی که منجر به استقلال یادگیرنده از بازخورد افزوده می شود برای یادگیری بهتر مهارتها حیاتی به نظر میرسد و با توجه به اینکه تاکنون تحقیقی که تأثیر ارائه این دو نوع بازخورد را بر قابلیت تشخیص خطا در مهارتهای حرکتی مقایسه کند انجام نشده است ؛ از این رو، هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر روش های ارائه بازخورد (پس از کوشش های موفق و ناموفق ) بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در تکلیف تولید نیرو است .
ضمنا براساس اطلاعات خوداظهاری و با توجه به عملکرد این گروه در طول بلوک های تمرینی،آزمودنیهای گروه خود-کنترلی نشان داده شد که ٨٥ درصد شرکت کنندگان زمانی تقاضای بازخورد داشتند که احساس می کردند کوشش موفقی انجام دادهاند.
نتایج در این مرحله نشان داد که گروه بازخورد مثبت نسبت به دو گروه دیگر عملکرد بهتری داشته است .
نتایج در این مرحله نشان داد گروه بازخورد مثبت نسبت به دو گروه دیگر قابلیت شناسایی خطای بالاتری داشته است .