بررسی شروه خوانی و شروه سرایی به گویش لری در شهرستان کهگیلویه

واژه شروه را «آواز، آهنگ و بانگ» معرفی کرده اند. در کهگیلویه، شروه (داغ نامه، مرثیه و سوگ سرایی) محزون ترین آوازی است که در سوگ، با آوایی سنگین و ممتد، به وسیله زنان شروه گو و گاه مردان مرثیه سرا خوانده می شود. مفاهیم شروه ها به همراه صدا و لحن مطبوع آن، شنونده عزادار را طوری مسحور و متاثر می کند که با پدیده ی مرگ سازگاری بیشتری نشان می دهد. برای اجرای این آواز، صدایی قوی، رسا و گیرا لازم است. معمولا زنان سرود خوان، خود شروه گوهای بسیار خوبی می باشند و شروه محصول طبع ایشان است. زﻧﺎن ﺷﺮوه ﮔﻮ در اﺑﯿﺎت ﺷﺮوه، ﺧﺼﺎﯾﻞ ﻧﯿﮏ ﺷﺨ ﻣﺘﻮﻓﯽ را ﺑﺮﺷﻤﺮده و ﺑﻪ ﻧﻮﺣﻪﺳﺮاﯾﯽ ﻣﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، اﻧﻮاع ﺷﺮوه در ﮔﻮﯾﺶ ﻫﺎی ﮐﺸﻮر ﺑﺎ ذﮐﺮ ﺷﻮاﻫﺪ ﺷﻌﺮی، ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪی ﺷﺮوه، وزن و ﻗﺎﻟﺐ آن ﺑﺮرﺳﯽ و ﮐﺎوﯾﺪه ﺷﺪه است.