چکیده:
آن چه از شیوۀ مبارزاتی بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران استنباط می شود این است که ایشان در مبارزه با دولت پهلوی به مبارزه مسلحانه روی نیاورد و به تعبیر امروزی به استفاده از قدرت نرم و به تبع آن تهدید نرم اعتقاد بیشتری داشته اند و علی رغم تلاش دولت پهلوی برای کشانیدن ایشان به رویاروئی سخت، امام(ره) از آن امتناع می نمودند. از سوی دیگر ایشان از گروه هایی نظیر موتلفه اسلامی که در آن ها شاخصۀ مبارزه مسلحانه دیده می شود تایید یا حمایت صریح و رسمی نکرده اند . سئوال این است که مبارزه مسلحانه (تهدید سخت) علیه دولت پهلوی چه جایگاهی در اندیشه امام خمینی(ره)داشته و اینکه آیا امام(ره)مخالف این امر بوده و یا این کار را در دوره پهلوی صرفا یک استراتژی بوده است ؟ مقاله حاضر به دنبال تبیین جایگاه مبارزه مسلحانه علیه دولت در استراتژی مبارزاتی امام خمینی(ره) می باشد . نگارندگان بر این باورند که امام(ره) هم به مبارزه مسلحانه و هم به استفاده از قدرت نرم اعتقاد داشته اند، لکن با توجه به شرایط دولت پهلوی و برخوردداری آن دولت از قدرت سخت، راهبرد ایشان در مقابله با دولت پهلوی استفاده از ابزار قدرت نرم بوده است.نگارندگان بر این باورند که امام(ره) هم به مبارزه مسلحانه و هم به استفاده از قدرت نرم اعتقاد داشته اند، لکن با توجه به شرایط دولت پهلوی و برخوردداری آن دولت از قدرت سخت، راهبرد ایشان در مقابله با دولت پهلوی استفاده از ابزار قدرت نرم بوده است.
خلاصه ماشینی:
واکاوی استراتژی مبارزاتی امام خمینی(ره ) در فرآیند انقلاب اسلامی 1 سیدمرتضی هزاوه ای 2 فریده باوریان چکیده آن چه از شیوه ی مبارزاتی بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران استنباط میشود این است که ایشان در مبارزه با دولت پهلوی به مبارزه مسلحانه روی نیاورد و به تعبیر امروزی به استفاده از قدرت نرم و به تبع آن تهدید نرم اعتقاد بیشتری داشته اند و علیرغم تلاش دولت پهلوی برای کشانیدن ایشان به رویاروئی سخت ، امام (ره ) از آن امتناع مینمودند.
اما به طو کلی این گروه ها انرژی چندانی در عرصه ی فعالیت های نظامی هزینه نکردند و آگاهانه از تمرکز فعالیت بر مبارزه مسلحانه سر باز زدند؛ زیرا از یک سو از خط مشی ترسیم شده مبارزه از سوی امام خمینی(ره ) آگاه بودند و از سوی دیگر به این امر واقف بودند که ترور همیشه مشکلات خاص خود را داشته و برای رهبرانی که به نوعی میتوانستند در بخش هایی از جامعه تأثیر بگذارند جز در مواردی استثنایی جاذبه ای نداشته است (جعفریان ، ١٣٩٠: ٣٤٧) در مجموع ، حرکت ها و عملیات گروه ها در آن دوره ، نشان میدهد که حیات سیاسی گروه ها به مرحــله تازه ای وارد شده بود.
کـه مهم ترین جلوه مبارزة سیاسی در آن تظاهرات آرام و مسالمت آمیز بود که اثری از جنگ و خشونت در آن دیده نمیشد؛ زیرا رهبر نهضت با توجه به استراتژی خاص خویش استفاده از رویکرد مبارزه مسلحانه را در آخرین مرحله مبارزه اگر لازم باشد قرار داده بودند که در این راستا اولویت اول ایشان یعنی استفاده از قدرت نرم جواب داد و انقلاب را به پیروزی رساند.