چکیده:
هدف از نقد کتابها بالابردن کیفیت آنها و آگاهی بیشتر و بهتر دانشجویان و خوانندگان آنهاست. برنامهریزی درسی یکی از درسهای تخصصی گروه علوم تربیتی است، ولی متأسفانه در این زمینه منابع زیادی نداریم؛ اکثر کتابهایی که در این زمینه چاپ شدهاند به علت حجم زیاد، ثقیلبودن، یا ناهمخوانی با سرفصلهای شورای عالی برنامهریزی برای معرفیکردن به دانشجویان، بهمنزلة منبعی که مناسب برای واحد درسی دانشگاهی باشد، درخور استفاده نیستند. در این مقاله کتاب اصول برنامهریزی درسی، تألیف محمدحسین یارمحمدیان، به طور اجمال معرفی و در ادامه از دو دیدگاه، ظاهری و محتوایی، نقد و بررسی شده است.
The purpose of reviewing books is to improve their quality and to make more and better knowledge available to students and readers. Curriculum planning is one of the specialized courses in educational sciences; however، there is unfortunately a lack of resources in this field. Most of the existing books in the field of curriculum planning cannot be introduced to students as useful resources for their university courses. The reason is their huge volume، abstrusity، or a lack of compatibility with thecourse descriptions approved by the Supreme Council for Planning.
In the present paper، the book “Principles of Curriculum Planning” by Mohammad Hossein Yarmohammadian is briefly introduced، and then reviewed from two perspectives of form and content.
خلاصه ماشینی:
هرچند تقی پور در صفحۀ سیزده پیش گفتار کتاب مقدمه ای بر برنامه ریـزی آموزشـی و درسی، برنامه ریزی آموزشی و درسی را دو روی یک سکه دانسته است ، امـا بـه هـیچ وجـه مطرح نکرده است که «تفاوت چندانی بین این دو نوع برنامه ریـزی وجـود نـدارد»؛ ایشـان به وضوح هر دو نوع برنامه ریزی را توضیح داده و نوشته است : برنامه ریزی درسی و آموزشی در واقع دو روی یک سکه اند با این تفاوت که برنامـه ریـزی آموزش و پرورش ناظر بر تمام انواع و سطوح مختلف آمـوزش و پـرورش اسـت کـه بـا پژوهش نامۀ انتقادی متون و برنامه های علوم انسانی، سال سیزدهم ، شمارٔە اول ، بهار ١٣٩٢ توجه به جنبه های اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگـی ، هنـری و منـابع مـالی و نیـروی انسانی قوم و ملتی انجام می گیرد؛ در صورتی که ، برنامـه ریـزی درسـی شـامل پـیش بینـی طرح هایی است که مدارس به عنوان وسیله ای برای نیل به مقاصد خود مورد اسـتفاده قـرار می دهند (تقی پور ظهیر، ١٣٧٦: ١٣).