چکیده:
قلمرو رقابتی سازمان ها در سال های اخیر از لحاظ پویایی و بالندگی در سـطح بـالایی قـرار داشـته اسـت . برای بقا در چنین شرایط جدید و متغیری، استمرار و پایداری در مزیت رقابتی، از طریق توسـعه ظرفیـت هـای فردی و سازمانی، ضرورت یافته است . از این رو، برخی از متفکران و صاحب نظران معاصـر اظهـار مـیکننـد کـه دانش منبع عمدة کسب مزیت رقابتی پایدار محسوب میشود و سازمان ها، به منظور دستیابی به چنین مزیتی، میتوانند به خلق دانش به مثابه فرصتی جدید توجه کننـد. در جامعـه دانشـی، سـازمان هـا بـه تقویـت پایـدار توانمندیهای اصلی و به روزکردن پایگاه دانشی خود، به منظور روبه رو شدن با چالش های محیطی، نیـاز پیـدا کرده اند. به این منظور، درک مفهوم دانش آفرینی و به صحنه عمل آوردن فنون آن ، یکـی از مباحـث حسـاس در رشته مدیریت شده است . ایجاد دانش جدید، اکتساب دانش ، استفاده از این دانش در تصمیم گیری و کاربرد آن شواهدی بر اهمیت و ضرورت این امر در سازمان های امروزی است . در این مقاله ، با استفاده از الگوی حلزونـی آفرینش دانش نوناکو، الگویی جدید از راهبردهای دانش آفرینی سازمانی در قالب الگـوی (کاوشـی، کـارآفرینی سازمانی، ترکیبی و بهره برداری) عرضه شده است . در این الگو تغییر و تبدیل دانش با استفاده از مفهوم دو نوع دانش عمومی و خصوصی و در سطح سازمانی صورت میگیرد.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله ، با استفاده از الگوی حلزونـی آفرینش دانش نوناکو، الگویی جدید از راهبردهای دانش آفرینی سازمانی در قالب الگـوی (کاوشـی، کـارآفرینی سازمانی، ترکیبی و بهره برداری) عرضه شده است .
رهبران تجارت جهانی به طور فزاینده بـه ایـن رویکـرد توجـه مـیکننـد کـه دانـش سرمایه های انسانی از مهم ترین توانمندیهای سازمانی است و پایه تمامی مزیت های رقـابتی به شمار میرود (٢٠٠٥ ,Ireland &Hitt ).
, 2008) ایجاد دانش جدید، اکتساب دانش ارزشمند از منابع بیرونی، اسـتفاده از ایـن دانـش در تصمیم گیری و کاربرد آن در فرایندها، محصولات و خدمات شواهدی بر اهمیت و ضـرورت این امر در سازمان های امروز و به طور کلی جامعه دانشی امروز اسـت .
دانـش در دست رس همه تجربیات و آموخته های افراد سازمان و همچنین همه اسناد و گـزارش هـا در داخل سـازمان را شـامل مـیشـود (٢٠٠٧ ,Simon &Casselman ).
مدیریت دانش عبارت است از فرایند خلق ، تسهیم ، انتقال و حفظ دانش ، به گونه ای که بتوان از آن به شیوه ای اثربخش در سازمان استفاده کرد (٢٠١١ ,Goh &Chua ).
دانش آفرینی سازمانی عبارت است از توانایی سازمان ، به مثابه مجموعه ، برای آفرینش دانش جدید و گسترش آن در سراسـر سـازمان و کاربرد آن در تولیدات ، خدمات و سیستم های سازمان (٢٠٠٧ ,Toyama &Nonaka ).
Ontological / / شکل شمارة (٣): الگوی راهبردهای دانش آفرینی سازمانی راهبردهای کاوشی (اکتشافی) راهبردهای کاوشی شامل فرایند تغییر و تبدیل دانش خصوصی جدیـد از طریـق دانـش منحصر به فرد سازمان ١ است .