چکیده:
امروزه سیره بعنوان یکی از ادله شناخت احکام اسلامی,ارزش و اعتبار دارد. مطالعه در سیره امام علی علیه السلام نشان می دهد هدف آن حضرت. تنها حفظ اصل اسلام و وحدت بین عموم مسلمانان بود و در مسئله خلافت - که اولین اختلافی بود که در بین امت اسلامی به وجود آمد - حضرت علی علید السلام با صبر و سکوث خود. اجازه نداد این اختلاف. وحدتث امت اسلامی را خدشه دار سازد. از آنجاییکه ,انسجام و همبستگی اجتماعی یکی از کارکردهای مهم رسانه ها در عصر حاضر می باشد: رسانه ملی بعنوان بازوی حکومت اسلامی در راستای حفظ وحدت و نغظم اجتماعی و به وجود آوردن باورها .احساسات ورفتار مشترک در میان اقشار و صفوف مختلف جامعه اسلامی, نقشی مهم و تاثیر گذار را ایفا می نماید. توجه به سیره ارتباطی و تبلیفی امیر المومنین علیه السلام در کنار مطالعه کتاب شریف نهج البلاغه می تواند به عنوان منبع و الگوی مناسب جهت حفظ وحدت و انسجام اجتمامی مورد توجه رسانه ملی قرار گیرد.زیرا از منظر آن حضرت. انسجام و وحدت اعضای هر جامعه از مهمترین عواملی است که موفقیت آنها را تضمین نموده وجامعه را به سمت رشد وتعالی پیش می برد. روش به کارگرفته شده در این پژوهش، روش توصیفی،تحلیلی در کنار روش تاریخی است و به دنبال این سوال هستیم که رسانه ملی با توجه به سیره امیرالمومنین (علیه السلام) از چه روش هایی در راستای حفظ وحدت و انسجام اجتماعی می تواند استفاده کند.
خلاصه ماشینی:
علامه طباطبایی در تفسیر آیه فوق می نویسد: کثرت حوایج انسانی در زندگی دنیا آن قدر زیاد است که فرد فرد انسان ها نمی توانند همه آنها را در زندگی فردی خود برآورده نمایند؛ و مجبورند که به طور اجتماعی زندگی کنند, و از این روست که بعضی ، افراد بعضی دیگر را به خدمت خود می گیرند و از آنان استفاده می نمایند و اساس زندگی را تعاون و معاضدت یک دیگر قرار می دهند (طباطبایی ،١٣٧٤: ج ١٨/ ١٤٨-١٤٩) در روایاتی از امیرالمومنین (ع ) در تأکید و تأیید مطلب فوق چنین استدلال شده است که اگر فردی مجبور بود که تمام نیازمندی های معیشتی از قبیل بنایی ، نجاری و انواع صنایع ضروری دیگر را خود انجام دهد و فراهم ساختن تمام نیازمندی های زندگی از قبیل تهیه لباس و غیره را خود بر عهده گیرد؛ قوام و شیرازه حیات اجتماعی از هم فرو می پاشید و کسی توانایی انجام آن را نداشت و از انجام آن عاجز می شد؛ اما خداوند تبارک وتعالی تدبیری حکیمانه را در آفرینش انسان ها به کار گرفته است و آثار حکمت خود را اینگونه آشکار ساخته است که بین استعداد ها و توانایی های افراد تفاوت ایجاد نموده که در اثر این ناهم گونی همت ها و توان مندی ها ، هرکسی در پی انجام همان شغل و حرفه ای می رود که با توانمندی او تناسب دارد.